Nieuwsbrief N° 86, maart 2024
Onze Spanjaarden zoeken de eerste zonnestralen op en voor de adoptanten staat er een nieuwsbrief klaar!
- Ook deze maand zijn er weer verschillende honden geadopteerd. Al moeten we helaas ook constateren dat het aantal adopties wat af lijkt te nemen. Dit geluid horen we ook van andere stichtingen. Gelukkig werden hebben de volgende honden een kans gekregen op een beter leven. Ares, de jonge mix Waterhond reist binnenkort af naar zijn adoptie-familie. Led is al bij zijn adoptant want hij verliet het opvanggezin van Jannette enige weken geleden. Nala, de kleine gevoelige bodeguero is inmiddels ook al bij adoptiegezin. Wat een geluk voor dit meisje. En Curly, de jonge waterhond is inmiddels ook al in Nederland.
- DE HOBODOGS-WANDELING!
Op zaterdag 20 april 2024 organiseren wij een hondenwandeling voor alle Hobodogs én hun baasjes. Natuurlijk zijn vrijwilligers en andere geïnteresseerden, na aanmelding, ook van harte welkom. Het verzamelpunt is De Steengroeve in Chaam. Dit restaurant ligt naast een losloopgebied: De Chaamse bossen. We verzamelen hier om 10.30 uur, waarna we om 11.00 uur starten met de wandeling. Het gebied is niet omheind, dus maak zelf een afweging of je hond hier los kan of niet. In het bos is een uitgezette wandeling van ongeveer 5 km, je loopt hierbij ook langs een ven waar de honden kunnen zwemmen. Natuurlijk kun je zelf bepalen hoelang je meeloopt. Na de wandeling komen we terug bij De Steengroeve waar een apart, overdekt, terras voor ons klaarstaat. We kijken ernaar uit om hier iedereen even te spreken. Ook zullen we wat leuke spullen verkopen of verloten voor het goede doel. De lootjes zijn alleen met cash geld te koop. Voor deelname aan de wandeling bieden we twee opties:
1. Deelname aan de wandeling met een lunch na afloop: soep, broodje gezond en een consumptie naar keuze voor 15 euro per persoon. .
2. Deelname aan de wandeling voor 5 euro per persoon (consumpties voor eigen rekening).
Aanmelding voor de wandeling kan als volgt: Stuur een mail naar bestuur@hobodogs.nl, vermeld hierin duidelijk: aantal personen, naam van de hond(en), wandeling met lunch (15 euro pp) en dieetwensen of wandeling zonder lunch (5 euro pp). Wij vragen u vervolgens het betreffende bedrag over te maken op NL89 RBRB 0954 4694 10 t.n.v Stichting Hobodogs ovv Hobodogswandeling en de naam van de hond(en).
We hopen op een grote opkomst, stralend weer en een geweldig weerzien!
- We hebben veel te vertellen over Verdini. Vorige maand werd hij geadopteerd maar helaas leek hij in het adoptie-gezin niet gelukkig. Hij had ook veel insulten en vertoonde veel onrustig gedrag, dag en nacht. Er werd weer, niet geheel onbegrijpelijk, gesproken over euthanasie. We besloten om hem opnieuw te laten onderzoeken door een neuroloog (dit was in Spanje eind vorig jaar ook al gedaan) om zo te kijken of er wellicht toch een mogelijk kwaadaardig proces in de hersenen gaande was en eventueel nieuw beleid te maken voor de verder behandeling. Een scan wees uit dat er in de hersenen niets aantoonbaar was en er werd een voorstel gedaan voor medicatie-wijzigingen. Het onderzoek en de medicatie was duur maar we hadden het geluk dan een dierenvriend, die een zwak heeft voor Verdini, een groot deel van de kosten op zich nam. We hadden nog meer geluk want de adoptanten waren bereid om hem te begeleiden in de gang naar de neuroloog én we kregen een fantastisch aanbod voor een plek voor Verdini. Hij was welkom bij Dogs from Spain, een woon- en zorghuis voor honden! En zo geschiedde dat Verdini afgelopen zaterdag naar Essen werd gebracht door zijn adoptanten en nu bij Dogs from Spain verblijft. Hij heeft nu al bijna 14 dagen geen insulten meer gehad en lijkt het erg naar zijn zin te hebben!
- Er zijn veel honden in Nederland/België waarvoor wij een adoptie-gezin zoeken. Allereerst Gadea, een lieve galga van 4 jaar oud; de zusjes Mia en Raya, 2 podencootjes die niet per se gezamenlijk geplaatst hoeven te worden; Mojito is een gevoelige bodeguero van 2 jaar oud; Tury is een prachtig Podenco-teefje van ongeveer 3 jaar oud met indrukwekkende oren; Tao, de grote lobbes, die anderhalf jaar in het dodingstation zat en daarna nog heel lang in een betaalde opvang via Hada (voor hem is er een aanvraag!); Capone: het broertje van Maffia die helaas niet op de juiste plek zat in zijn adoptiegezin. Hij verblijft nu in een opvanggezin. Verder wachten de volgende honden al wat langer in opvanggezinnen: Bandolero, de kleine zeer zachtaardige galgo; Bella, een prachtige maar door haar traumatische jeugd een zeer gevoelige Border-collie; Selva, ook een galga met een complex en soms moeilijk te doorgronden karakter. Binnenkort komen Rubius en Linzy ook in opvang. En dan speciale aandacht voor Zhorin. Hij verblijft nu in een kleinschalige opvang waar ze een heel goed beeld van hem hebben en precies weten wat hij nodig heeft. Zhorin is een fantastische hond, die geniet van een goed band met een adoptant die heel duidelijk is maar ook warm, zodat Zhorin weet: deze mensen is 100% okay!
En het laatste nieuws: we zoeken een andere plek (opvang of adoptie) voor galgo Mori. Meer toelichting volgt!
- Transport: Afgelopen maand waren er grote zorgen omdat de mensen die al jaren honden voor ons vervoerden (A&V Pet transport) besloten te stoppen met hun werk. We zijn toen heel hard gegaan naar een nieuwe transporteur die het welzijn van de honden hoog in het vaandel heeft staan. En natuurlijk de veiligheid. We denken dat we er in geslaagd zijn om een fijne transporteur te vinden! We zullen hierover later berichten. We bedanken Amber en Vince voor hun jarenlange inzet en wensen ze veel succes bij hun verdere plannen.
- Heel erg verdrietig nieuws over Kimbo. Hij is in zijn Spaanse opvanggezin overleden. Het ging plotseling erg slecht met deze senior en de prognose was verdrietig. Het opvanggezin heeft er alles aan gedaan om hem nog een mooie tijd te geven en uiteindelijk is hij, omringd door liefde, ingeslapen. En dat terwijl er nét zicht was op een adoptie-adres
.
- Goed nieuws over Angel! Dit oudere, blinde hondje werd gevonden in een veld. Achtergelaten om te sterven. Zwaar ondervoed… en met veel pijn want hij had een verhoogde oogdruk aan beide ogen. We deden een oproep aan onze volgers om geld te doneren zodat Angel zo spoedig mogelijk geopereerd kon worden. We ontvingen 900 euro voor de operatie. Maar nóg meer mooi nieuws want er meldde zich iemand die deze kleine jongen graag wilde adopteren. Hij gaat nu naar een Belgische familie, woonachtig in Spanje. Angel is inmiddels geopereerd en zal Pepito gaan heten. De adoptie is geregeld tussen HADA en de adoptant en wij zullen daarom, uiteraard, geen adoptie-bijdrage ontvangen.
En dan is hier weer een nieuwe Column van Mieke!
Over een Tijdelijk Thuis
Ik word wakker van de kerkklok die 7 keer slaat. Nog even met ogen dicht blijven liggen.
Het is doodstil in huis. De honden, inclusief het logeetje, slapen nog.(Dit verhaal is op alle logeetjes van toepassing en daarom gebruik ik een fantasienaam: Liesje)
Sofia is de eerste die de stilte verbreekt: ze laat luidkeels horen dat ze wakker is en honger heeft.
Naast me komt iemand in beweging: “Ssttt Sofia, je maakt iedereen wakker, ik kom eraan!”
Paul stapt uit bed en schuifelt nog een beetje slaapdronken naar Sofia’s kamer.
Even later hoor ik het geluid van brokjes die in een schaaltje kletteren.
Sofia begint direct te eten, af en toe klinkt tussen twee happen een mauw geluid als bedankje.
(Sofia is al jaren onze bovenbuurvrouw. Zij haat honden, ze haat ook mensen. Beide vertrouwt ze niet meer en daar heeft ze alle reden toe. Maar wij kunnen haar aaien vlak voordat ze eten krijgt. Alleen op die momenten. Als ze zou willen kan ze naar beneden komen maar ze denkt er niet aan! Nee hoor, ze geniet als de zon in haar kamer schijnt. Als ik boven bezig ben komt ze erbij zitten. En dat vindt ze genoeg.)Nadat Sofia haar ontbijt heeft gekregen, loopt Paul rechtstreeks naar de badkamer.
Even wat koud water in het gezicht plenzen, dan snel de klaargelegde kleren aantrekken en naar beneden. Ik heb me intussen ook aangekleed, snel naar beneden.
Daar worden we uitbundig begroet door Kendall en Liesje.
Monte en Beppie hebben nog geen zin om op te staan.
Dit is de 3e nacht voor Liesje, ze heeft haar plas en kakje keurig opgehouden dus snel met haar naar buiten! Met de bips half in het natte gras doet ze snel een plas en wordt meteen overladen met complimentjes. Haar staart draait als een propeller in het rond, het teken dat ze begrijpt waarom ze op dit moment de knapste hond van de hele wereld is!Terug naar binnen, kijken hoeveel graden het buiten is. En afhankelijk daarvan besluiten welke jas of shirt de jongens en Liesje aanmoeten. Bep heeft geen textiel nodig, zij heeft een speklaagje dat haar warm houdt. Tien minuten later zijn we zo ver: iedereen, inclusief Paul en ik, zijn klaar om een sportieve ochtendwandeling te maken. En hupsakee, daar gaan we!
Paul loopt met Liesje en de jongens, ik met Beppie.
Beppie heeft een aantal vaste rituelen waar ze niet van afwijkt.
Als eerste zijn dat vier vaste routes voor de wandelingen op verschillende momenten van de dag. Wisselen kan niet want dan zet Bep de handrem op haar onderstel en dan kun je het verder wel vergeten. Ten tweede Bep heeft vooral ’s ochtends een vaste plek waar ze plast en kakt. En dat is niet vlakbij ons huis maar aan de voorzijde van het dorp. Het komt er kort gezegd op neer dat ik als een kievit achter Bep aan moet rennen om zodoende op tijd het grasveld te bereiken waar Bep meteen door haar hurken zakt en pffft.. wat een opluchting, ze heeft geplast.
Vervolgens kijkt Beppie om waar Paul met de jongens en Liesje blijft.
Ah ja, daar in de verte komen ze aan. En dan wacht Beppie heel rustig totdat haar vrienden vlakbij zijn. Eerder verzet ze geen stap. Ik heb me er maar bij neergelegd want van Beppie ga je het echt niet winnen.Ook de jongens en Liesje doen een plas, soms ook een kakje en zo kuieren we richting oversteek om naar het bos te wandelen. De mist trekt op, de zon wordt langzaam wakker, kortom de dag begint en het belooft een hele mooie dag te worden.
We maken elke dag een boswandeling van minimaal 5 kilometer. Van wandelen is eigenlijk geen sprake, sjokken is een beter woord voor de trage manier waarop we achter de honden aan slenteren. Van Paul moet dit: de honden moeten ruimschoots de tijd krijgen om te snuffelen.
Ook daar heb ik me bij neergelegd. Na deze ‘facebook-ronde’ van het gezelschap lopen we weer huiswaarts. Hè, hè, dat was toch weer heerlijk.Terwijl Paul in de garage iedereen ontdoet van halsband, tuigje en kledingstukken, heb ik in de woonkamer en keuken de gordijnen open gedaan en alvast water opgezet voor thee.
Als eerste komt Kendall aanstormen; hij maakt altijd een soort sliding door de woonkamer en speciaal daarvoor ligt er een tapijt.
Ze hebben alle vier een kussen maar geen vaste plek. Er wordt heel vaak van plek gewisseld.
Soms gaat een logeetje heel snel tussen de jongens in liggen, soms toch liever wat meer op afstand. Dat wisselt. Beppie en Monte hebben heel graag nog een zachte plaid op hun kussen. Dus doen we dat! Dan het ontbijt: voor Beppie een beetje yoghurt over haar brokken vanwege haar afgebroken tandjes. Maar dat vinden de jongens en Liesje ook lekker. Dus alle vier yoghurt over de brokken. Als ze hebben gegeten kruipen ze op hun kussen om uit te buiken. En even later zijn ze alle vier in diepe slaap. Tijd voor Paul en mij om te gaan ontbijten.Na het ontbijt is het tijd om de krant te lezen. Of een boek. Of in de tuin te werken als het niet te koud is. Of boodschappen te doen. Er is altijd wel iets te doen.
Na twaalven is het tijd voor een kort rondje. Bij thuiskomst krijgen ze een knaagstaafje en dat wordt gezellig naast elkaar opgepeuzeld. Daarna relaxen, het liefst op de plek waar een bundel zonnestralen binnen vallen. Helemaal zennnnnn ….
Einde van de middag wederom een rondje, daarna eten, yes weer met een schepje yoghurt!Na het avondeten maak ik de kachel aan. Lekker warm is het dan in huis. En gezellig bovendien. ’s Avonds kijken we een programma op tv of we lezen een boek en staat de radio aan.
De laatste tijd meestal het laatste.
Tegen elf uur is het tijd voor het laatste rondje. Even checken hoe koud het is; “ik doe ze toch maar een jas aan,“ roept Paul vanuit de garage.
Ook nu weer wacht Beppie op elke hoek van het avondrondje waar de jongens en logeetje blijven.
Het helpt niet als ik zeg dat ik het koud heb.En dan zijn we eindelijk weer thuis. Allemaal geplast en gepoept, nog een snackje en dan een slaapplekje opzoeken. Een voor een draaien ze een rondje, krabbelen een kuiltje in het kussen en uiteindelijk liggen ze alle vier. Bijna alle lampen, op één na, gaan uit.
Dit is het mooiste halfuurtje van de dag. Nog even samen zitten en de dag doornemen.
In het schijnsel van de laatste smeulende houtblokken zien we de vier slapende lijfjes liggen, rustig ademend en heel ontspannen. Ook Liesje die nog maar zo kort bij ons is, ligt rustig te slapen. O kijk nou, ze draait zich zelfs helemaal op haar rug!
De dag is om, wij gaan ook slapen.Sofia staat al bovenaan de trap te wachten. Zachtjes miauwt ze: ‘Nog een snoepje krijg ik!”
Ja hoor, nog een snoepje en een aaitje.
Tanden poetsen, wassen, luisteren of beneden alles rustig is.
Pyama aan, brrr koud in bed dus dicht tegen elkaar aan kruipen.
“Wat een dapper hondje is Liesje hè?”
“Nou zeg, haar hele leven in een hok doorgebracht.
Nog geen week woont ze hier en het gaat fantastisch.”
“Ben benieuwd wie haar gaat adopteren.”
“Truste.”
“Truste”Op alle foto’s zie je honden die allemaal een tussenstop hebben gemaakt bij een tijdelijk thuis en van daaruit geadopteerd zijn.
Misschien wil je ook een shelterhondje een ‘Tijdelijk Thuis’ bieden?
Dat vergroot de kansen op adoptie aanzienlijk.Denk er eens over.
Je maakt echt het verschil en het is niet moeilijk.
Ja, het afscheid is even slikken maar dat weegt niet op tegen de kans die je een kansloos hondje biedt.Mieke
