Nieuwsbrief N° 83, december 2023
De laatste nieuwsbrief van het jaar! En wederom met een leuke column van Mieke
- Ook deze maand zijn er weer verschillende honden die geadopteerd zijn. Valiente had geluk: hij mocht in zijn opvanggezin blijven. Geweldig fijn voor hem want hij zat er helemaal op zijn plek. Kiarita, de kleine terriermix heeft haar opvanggezin verruild voor een forever-home. En dat geldt ook voor Nabil, de pointer die in het opvanggezin helemaal opbloeide, want ook Nabil heeft nu een adoptie-gezin. Ronaldo, een galgo die al zeer lang in de shelter zat, heeft ook zijn thuis gevonden. Coton, de witte jonge mixhond is inmiddels al bij haar adoptanten. Ook de jonge zwarte mix hond, Afrodita, is inmiddels thuis, bij haar adoptanten in Amsterdam. En ook Eileen woont sinds enkele weken in haar adoptiegezin. Afgelopen week werd er een adoptant gevonden voor Carmela die helemaal bij haar past. En ook voor lieve Nasji is er een goed adoptiegezin gevonden.
- Zorgen…zorgen… er zijn ook zorgen. Hierover schreven wij al in de vorige nieuwsbrief. De grootste zorgen zijn er nu over Zhorin en over Charles. Ze moeten zo snel mogelijk hun adoptiegezin verlaten. We doen dan ook een DRINGENDE OPROEP aan alle lezers: Als u wellicht een van deze honden kunt opvangen, neem dan contact met ons op en dan kunnen we kijken wat er mogelijk is. Ook voor Phoenix zoeken we een andere plek. Hij blijkt niet te passen in het Wooncentrum voor oude en gehandicapte honden (Dogs from Spain), en dat is ook niet verwonderlijk want hij is nog jong, heeft inmiddels een goede conditie en ondanks zijn beperking erg sterk. Op zijn pagina kunt u precies lezen wat we voor hem zoeken. Dat geldt ook voor Verdini: wat een bijzonder verhaal heeft hij! Verdini is een in zichzelf gekeerde, oudere galgo, met een eigen wil. Helaas heeft hij epilepsie. Lees ook op zijn pagina wat we zoeken voor hem.
- Ook weer even de honden die al in Nederland/België op een rijtje, naast de hierboven genoemde honden. We beginnen met Urano, de mooi setter. Hij draait heel goed mee in het opvanggezin en is helemaal klaar voor adoptie. Bandolero is een zachtaardige, wat onzekere, vrij kleine galgo. Hij zou goed passen in een huis waar al een andere galgo is. Voor galgo Soul loopt er op dit moment een adoptie-procedure. Taco (Nico) is een rasechte bodeguero en heeft al een heel bewogen leven achter de rug. Voor hem zoeken we iemand die gek is op het karakter van terriër-achtige. De podenco- maneto Duno hebben wij nog niet onder de aandacht gebracht. Hij wordt in het opvanggezin nu voorbereid op adoptie. Bordercollie-mix Bella heeft een bijzonder karakter met haar nare verleden en voor haar zoeken we een speciaal iemand, die haar kan bieden wat ze nodig heeft. En dat geldt zeker ook voor Selva: ze verblijft al jaren in het opvanggezin en we vergeten haar niet ook al beseffen we dat het moeilijk zal zijn een adoptant te vinden.
- De veiling van werkelijk honderden spullen door “Hier helpen wij ieder dier” gaat waarschijnlijk een geweldig bedrag opleveren. De mensen achter deze facebookgroep hebben zich werkelijk uit de naad gewerkt om alle spullen te verzamelen (dank aan alle mensen die spullen doneerden), op de pagina te zetten en alles snel te versturen. Natuurlijk ook dank aan de mensen die spullen gekocht hebben en hiermee een bijdrage hebben geleverd. Wilt u ook spullen kopen, voor kleine prijzen maar altijd voor een goed doel? Kijk dan op de Facebook-pagina “Hier helpen wij ieder dier”. Omdat dit een besloten groep is dient u eerst even (vrijblijvend en kosteloos) lid te worden en daarna kunt u spullen kopen, meedoen met loterijen en veilingen. Binnenkort zullen wij u vertellen hoe hoog de opbrengst is.
- En dan is het nu tijd voor:
De column van Mieke
Wat belangrijk is.
Ik wandel met Beppie naar het bos.
Het is nog schemerig want het is vroeg in de ochtend.
Nog even en dan is het Kerstmis; in de meeste huizen staat al een prachtig versierde kerstboom. En in heel veel tuinen branden ook lichtjes.
Het dorp ziet er sprookjesachtig uit.
We steken over, nog een klein stukje over het fietspad en dan slaan we het bospad in.We sloffen lekker door de afgevallen bladeren, Beppie en ik.
Dat wil zeggen, ik slof en Bep snuffelt.
Het pad gaat met een bocht naar rechts en daar zien we in de verte een gedaante staan.
“Ik weet wie dat is, dat is het Oudejaar.” zegt Bep.
“Hallo, hoe gaat het Oudjaar? Bijna klaar met werken?”
“Ja bijna klaar” antwoordt Oudjaar. ‘Nog 2 weken om alles af te ronden en dan vertrek ik.”
“Mag ik nog iets vragen?” vraagt Beppie beleefd.
“Tuurlijk mag je wat vragen. Wat wil je weten? Ik heb nog tijd!”
“Wat was er belangrijk afgelopen jaar?
Ik bedoel, heb je nog een tip voor ons wat we mee moeten noemen naar het nieuwe jaar?”
Oudjaar fronst zijn wenkbrauwen, krabt achter zijn oren en zegt: “voordat ik op deze vraag een antwoord kan geven heb ik eerst een vraag aan jou; “wat vind jij dat in het nieuwe jaar moet blijven?”Beppie denkt een poosje diep na. Sinds ze is geadopteerd is haar hele leven veranderd.
Nog steeds wordt ze regelmatig herinnerd aan de tijd dat ze geen halsband maar een ketting om haar hals had. Dat ze ook geen kussen had om op te liggen. En er was ook niet elke dag iets te eten. En altijd kinderen om voor te zorgen. Veel te snel werden ze bij haar weggehaald. Als ze nu op tv het geluid van pups hoort, raakt ze in paniek.
Dan komen er ineens veel verdrietige herinneringen naar boven.
Maar dit hoort allemaal bij vroeger, denkt ze bij zichzelf.
Dit nooit meer, dit neem ik niet mee maar wat dan wel?
Eigenlijk weet ze heel goed wat ze wil houden….“Mijnheer Oudjaar, ik denk dat ik weet wat ik graag wil meenemen naar het volgende jaar.”
“Ik ben benieuwd! Wat zou je graag mee willen nemen, vertel. Ik luister!”“Wat ik heel fijn vind”, begint Beppie aarzelend, “wat ik heel fijn vind is dat ik niet alleen ben, dat ik vrienden heb waar ik iets voor beteken. En andersom ook. Als het kan wil ik graag dat dit in het nieuwe jaar zo blijft En dat ik een kussen heb om op te liggen. Als het kan ook genoeg te eten. En wandelen vind ik ook heel leuk. Kan dat volgend jaar ook blijven?”
Er is eigenlijk best veel wat ze graag mee wil nemen naar het nieuwe jaar.
Niet alleen voor zichzelf maar ook voor Kendall en Monte en alle logeetjes die waarschijnlijk in het nieuwe jaar zullen komen. Beppie hoopt dat ze niet te veeleisend is.Maar Oudjaar kijkt haar glimlachend aan: “Wat jij vraagt, wat jij bedoelt, wat jij graag wil voor jezelf, voor je vrienden en voor alle logeetjes, daar is één woord voor.”
“Eén woord voor mijn hele wensenlijstje? Echt waar?” antwoordt Beppie verbaasd.
“Inderdaad, er is één woord voor je hele wensenlijstje.
Het is het allerbelangrijkste woord dat er bestaat.
Het woord is, luister goed, het woord is: THUIS!
Thuis is waar je hoort, waar je kunt zijn wie je wilt zijn, thuis is alles.
Thuis is voor altijd. Thuis is wat logeetjes hopen te vinden.
Thuis is wat jij en Kendall en Monte al gevonden hebben.
Thuis is waar jullie gelukkig zijn.
En waar jullie ook volgend jaar gelukkig zullen blijven.
Dat verzeker ik je. Thuis blijft thuis!
En nu moet ik er vandoor.
Ik moet nog een paar dingetjes regelen en dan verdwijn ik in de vergetelheid.”Het Oudejaar draait zich om, zwaait nog even en verdwijnt dan geruisloos tussen de bomen.
Aan de horizon verschijnt een rode gloed; de zon doet haar bestom wakker te worden.
Beppie en ik kuieren verder.
Het belooft een mooie dag te worden.Kendall, Monte en Beppie wensen en hopen dat in 2024 heel veel kansloze honden een thuis zullen vinden.Een echt thuis een thuis voor altijd!
Paul en ik sluiten ons daar natuurlijk bij aan.Fijne Kerstdagen en beste wensen voor het nieuwe jaar!
Miek
WE WENSEN AL ONZE ADOPTANTEN, VRIJWILLIGERS, DONATEURS EN HONDEN PRETTIGE KERSTDAGEN, EEN VEILIGE JAARSWISSELING EN EEN GELUKKIG 2023!