Nieuwsbrief N° 81, oktober 2023
De nieuwsbrief van oktober is klaar. En met de regen en wind om ons heen is de column van Mieke heel herkenbaar!
- Allereerste de honden die de afgelopen 4 weken geadopteerd zijn. Een van de gelukkige was Lupa. Wat fijn dat Lupa niet hoeft op te groeien in de shelter. Dat geldt ook voor Sandy. Ook zij heeft nog een heel leven voor zich. Antonia is een van de 40 hondjes die in slechte omstandigheden leefden. Zij is gaan wonen bij 3 andere rescue honden waaronder Thor, een Hobodog die al vele jaren geleden geadopteerd werd. Door de adoptanten van Matta en Lluvia werd na het verdrietig overlijden van Lluvia gevraagd uit te kijken naar een grote, jonge galga en zo konden wij Frida presenteren. En natuurlijk werden de adoptanten meteen verliefd op haar. En dan zijn er 3 honden die hun opvanggezin konden omruilen voor een adoptiegezin. Onder hen Naranjita, zij verbleef slechts 5 dagen bij Mieke en Paul. En er staat alweer een volgende galgo te wachten voor een plek bij hen. Ook galga Bahiti is inmiddels verhuisd en daarmee is er ook in het opvanggezin van Katrien weer plek voor een andere opvanger. En ook lieve Peggy is nu verhuisd, en dat is niet vreemd want Peggy is een kleine bodeguero waar je meteen verliefd op zou worden.
- Eind september, begin oktober hebben we een werkbezoek gebracht aan onze dierenvrienden in Andalusië. We hadden een vol programma want we wilden natuurlijk zoveel mogelijk honden ontmoeten en foto’s en filmpjes maken. We bezochten van Puntanimals 2 maal de oude shelter, de nieuwe shelter en twee opvanggezinnen. Met onze vrienden van HADA bezochten wij de opvang waar o.a. Don verblijft en de opvang waar de meeste andere honden van hen verblijven. Ook gingen we met Lian naar de 2 plekken waar zij de door haar geredde honden heeft ondergebracht. En tussen al die bezoeken door ook de tijd genomen om met onze Spaanse vrienden bij te kletsen, te lachen, te eten en te drinken en vooral onze hoop op een vruchtbare samenwerking te uit te spreken. We hebben ter plekke financiële steun kunnen geven aan de verschillende projecten, dank zij de donaties die wij van onze volgers ontvangen. De komende weken zullen we proberen zoveel mogelijk honden op onze website te voorzien van recentere foto’s en filmpjes en zullen we ook nieuwe honden aan u voorstellen.
- We zijn ontzettend blij met de donaties die wij ontvangen en proberen zoveel mogelijk mensen persoonlijk te bedanken. Naast donaties zijn er ook verschillende initiatieven van vrijwilligers en volgers en dat geld kunnen wij dan weer doorstorten naar verschillende projecten. Zo ontvingen wij de afgelopen periode een mooi bedrag rondom een loterij (bedankt Jannette en Katrien!) en waren er zgn. verjaardagsacties of huwelijksdagacties van verschillende mensen waarbij er gevraagd werd om i.p.v. een kado een donatie aan Hobodogs te doen. Bedankt Frans, Mirjam, Femke en Heidi. Mochten we iemand vergeten zijn te bedanken, excuses. Onze dank is er niet minder om!
- En dan in deze nieuwsbrief aandacht voor de verschillende de honden die in opvanggezinnen wachten op een “gouden mand”. We kunnen niet genoeg benadrukken hoe ontzettend belangrijk het is dat honden die al vertrokken zijn uit Spanje en waarvan er misschien gedacht wordt: “oh maar die zit al in Nederland, dus de nood is weg”, geadopteerd worden. Want door de adoptie komt er weer een plek vrij voor een andere opvanger en kan er dus een hond de shelter of de residence in Spanje verlaten. Je helpt dus niet 1 maar 2 honden. En soms zelfs 3: want op de vrije plek bij Hada, Lian, Almohadillas, PAM, Sandra, Kronos kan er dan een hond komen die kansloos in een cel van het dodingstation zit. Bovendien is er van een opvanghond doorgaans veel meer informatie te krijgen, je kunt de hond ontmoeten en kijken of het klikt. Dus kijk even naar onze opvanghonden: Allereerst de langzitter Selva. Selva is een prachtige witte galgo met een zeer complex karakter en het zal echt zoeken zijn naar een naald in de hooiberg. Maar we geven niet op en opvanger Diana ook niet. Een andere langzitter is de geweldig lieve Banzai. Van hem hebben we de meest uitgebreide “handleiding” die je maar kunt wensen! En waarom valt er niemand voor de prachtige Tony, de clown? Dat is voor ons een raadsel. Wie biedt hem een leven vol avontuur? Soms komen er honden in opvang die in Spanje echt kansloos zijn. Daartoe behoort de mooie grote reus Valiente. Met zijn grootte, zijn brindle-kleur, zijn grijze koppie en leeftijd (9) is hij blijkbaar een hond die voor velen niet aantrekkelijk is, maar in het opvanggezin is gebleken: Valiente is een tophond!! een andere ouder hondje is Carmela. Zij is pas in Nederland en is nog aan het bijkomen van het moeilijke leven dat ze gehad heeft en de reis. Maar wat is het een schatje! De engelse setter Urano is pas 3 jaar oud en wacht ook nog op zijn forever-home. Nabil, de pointer is ook pas drie en helemaal klaar om zijn opvanggezin in te ruilen voor een adoptiegezin. Dat geldt ook voor de mooie galgo Vadi, met zijn zachte uitstraling. Op dit moment is er belangstelling voor Pitahaya. Zij wacht ook al bijna een jaar in haar opvanggezin. Voor mooie, gevoelige boldercollie-mix Bella zoeken wij een andere adoptie-gezin.
- En hier is ie dan: De column van Mieke!
WAT ALS….
Wat als …….Ben je weleens in een stromende regenbui terecht gekomen toen je je hond uitliet? En probeerde je tevergeefs te schuilen onder een grote boom? Dacht je vervolgens bij jezelf als ik geen hond had zou ik hier nu niet hebben gestaan! Heel even dacht ik ook ajasses, maar eigenlijk stoorde het me niet echt.
Onderweg naar huis, het miezerde nog wat, met mijn capuchon op, bleef de vraag in mijn hoofd hangen: wat als we geen honden hadden?
Interessant om daar eens serieus over na te denken!
Wat als…..we geen hond(en) hadden?
Zouden we dan nu ook anderhalf uur in het bos hebben gewandeld? Zouden we de rest van de dag binnen blijven omdat de regen niet ophoudt? Grote kans dat we niet naar buiten zouden gaan als het niet strikt noodzakelijk was.
Als we geen honden hadden, zou ik geen afdrukken van modderpoten op de vloer hoeven wegpoetsen, geen spetters zien tegen de deur en muur van het uitschudden (waarom doen ze dat eigenlijk niet buiten?) Ik zou minder hoeven stofzuigen, minder hoeven wassen, geen risico lopen dat mijn ontbijt is opgeschrokt als ik even niet kijk, geen haren op mijn kleding, ook geen kwijl, ik zou kunnen uitslapen en nog veel meer! Geen rekening hoeven houden wat betreft de indeling van een dag. Gewoon weggaan en zien wanneer je weer thuiskomt. Vrijheid! Yes!
Ik begin me bijna ernstig af te vragen: waarom hebben we eigenlijk wél honden?
Nog een keer dezelfde vraag: wat als we geen honden hadden? Dan zouden we véél minder beweging krijgen. Absoluut! Veel minder wandelen, veel minder bewegen binnenshuis: minder stofzuigen, minder dweilen, minder hondenkussens wassen en ophangen, geen voerbakken schoon schrobben en ga zo maar door. Je hele lichaam krijgt beweging dankzij je hond!
‘Ja maar ik kan ook naar de sportschool gaan om voldoende beweging te krijgen’ hoor ik je zeggen. Tuurlijk, dat kan ook. Maar …. Met een hond krijg je beweging is pas punt 1!
Punt 2: sociaal contact. Tijdens je wandeling kom je regelmatig iemand tegen waarmee je even een praatje maakt. En niet zelden wordt je kennissenkring uitgebreid vanwege die spontane ontmoetingen. Over contact gesproken: vergeet socialmedia niet! Hoef ik verder niets over uit te leggen!
Punt 3: dit is wat mij betreft het allerbelangrijkste punt. Zeker voor de mensen die (nog) géén hond hebben.
Omdat het alle andere punten omvat: het gaat over wat een hond met je hart doet. En iedereen die een hond heeft, heeft daar zijn eigen woorden voor. Woorden die zeggen wat jouw hond voor jou betekent. Waarom heb je juist hem/haar uitgekozen? Wat was het dat je in je hart raakte waardoor je zei: jij hoort bij mij/bij ons?
Daar hebben we allemaal onze persoonlijke en daarom verschillende woorden voor.
Ik wil je wel vertellen wat mijn woorden zijn om uit te drukken wat onze honden voor mij en voor Paul betekenen. Allereerst de vriendschap, de band die we met onze honden hebben. De liefde die we voor hen voelen. Het gevoel wat zij aan ons teruggeven, namelijk dat we belangrijk voor hen zijn. We doen ertoe voor hen en zij voor ons. Wij zorgen voor hen en zij voor ons.
Wij kunnen niet zonder elkaar. Als het erop aan komt, zullen zij zich beter redden zonder ons dan wij zonder hen!
Dat we heel bewust kiezen voor rescue honden en speciaal voor galgo’s heeft te maken met een gedeelte van mijn jeugdherinneringen.Dat maakt dat galgo’s perfect bij mij passen. Inmiddels hebben we al 20 jaar galgo’s, reuen en teven De blik in de ogen is altijd doorslaggevend geweest; ogen zijn immers de spiegels van de ziel.Die spiegels doen iets met je hart, ze tonen de littekens van diepe wonden. Ze tonen je óók dat behalve de littekens er veerkracht én hoop is om een nieuw begin te maken. Met voldoende moed om opnieuw een mens te durven vertrouwen.En daar kun je geen nee tegen zeggen.
Momenteel hebben we 2 reuen, geweldige jongens. Waarmee ik onder de aandacht wil brengen dat er zoveel reuen wachten op een thuis.
U hebt vast de oproepjes voorbij zien komen. Echt, reuen zijn hartstikke lief, ongelofelijk trouw, gewoon kanjers. Het is niet eerlijk om ze achter te stellen. Het is vast bij u bekend dat we regelmatig pleeghonden hebben. Nou, zal ik wat verklappen? De volgende pleeghond wordt een reu! Een wat oudere reu. Een zogeheten ‘rijpe jongere’.
Dan hebben we 3 reuen in huis. Drie ministers zonder portefeuille en 1 directrice: Beppie!
Wordt heel gezellig, je hoort ervan!
Mieke S.
Ik ben opgegroeid met honden, zonder hond is niet leuk…
Kiezen met je hart: Dit is Lucas
Galgui + Lucas, onze eerste 2 galgo’s.
Ogen zijn de spiegels van de ziel. Dit is Calima.
Dit is Toto, hij ging heel vaak mee naar school. Pop en Calima ook.
Popje
Neva heeft het meest verdrietige verhaal. Zo vreselijk bang was ze. Kijk maar naar haar ogen.
