Nieuwsbrief N° 95, december 2024
De laatste maandelijkse nieuwsbrief van 2024. Met dit keer een bijzonder verhaal over een vastgebonden hond aan het hek van de shelter en natuurlijk ook weer een mooie column van Mieke.
- Ook de afgelopen maand werden er weer verschillende honden geadopteerd. Kleine Kibou verruilde het opvanggezin van Katrien voor zijn forever-home. Nana hadden wij ontmoet in Spanje en daarom wisten we dat ze een geweldig karakter had. Vandaar onze blijdschap over haar adoptie want zo kan dit 7-jarige een mooie tweede helft van haar leven krijgen. Ook zijn we heel blij voor Mel want deze ruwharige jongen verbleef al lange tijd in opvang in Spanje en niemand leek hem te zien…maar nu is het dan toch zover: hij is geadopteerd!. Panda boft ook want hij vond een plek bij een fijn adoptie-gezin waar al een nadere Hobodog woont, Logan. Ditzelfde geld voor de zwarte pointer Lucas want hij gaat wonen bij Rubius, en nog enkel andere honden. Kleine Lalo, die op 8 jarigeleeftijd door zijn Spaanse eigenaren zomaar werd afgegeven bij het plaatselijk asiel, mag binnenkort beginnen aan een nieuw leven.
- Ook in deze nieuwsbrief vragen we aandacht voor de honden die al in Nederland/België zijn en voor wie wij een adoptiegezin zoeken. Sommige van deze honden wachten al heel lang op een eigen plek. Gelukkig kunnen wij van deze honden heel veel vertellen, want hun opvolgers kent ze door en door. en voor velen van hen geldt: als zij geadopteerd worden maken zij plaats voor een andere hond die in Spanje vaak over het hoofd wordt gezien en voor wie de adoptie-kans aanzienlijk vergroot worden als ze hier terecht kunnen in een opvanggezin. Opvanggezinnen zijn goud waard!! Als u meer van deze honden wilt weten, klik dan op hun naam en zo komt u op hun pagina terecht. Sommige honden staan nog niet op onze website omdat ze pas nét Spanje hebben verlaten. Maar uiteraard kunt u ons altijd mailen mocht u belangstelling hebben.
Selva: een mooie witte galga met waarschijnlijk trauma’s die om een hele specifieke aanpak vragen. Selva is dus zeker geen beginnenshond;
Zhorin: Deze trouwe, gevoelige, leergierige hond kan een vriend voor het leven worden;
Capone: iedereen valt voor zijn mooie uiterlijk, maar Capone is een gevoelige hond die niet zomaar bij iedereen past;
Cherry: dit hele gevoelige podencootje wordt in het opvanggezin goed begeleid naar een adoptie-gezin, maar ze heeft nog een tijdje nodig om helemaal klaar te zijn voor deze stap. Daarom staat ze nog niet op de site;
Daiquiri: dit vrolijke hondje is helemaal klaar voor adoptie;
Roque: deze wat kleine galgo-reu is gek op spelen en is gek op soortgenoten;
Viernes: Viernes had pech want hij werd niet geaccepteerd door de hond uit het adoptie-gezin en daarom is hij nu weer terug bij zijn opvanggezin. Hij staat te poppelen om een gouden mand te vinden;
Almendrito: deze leuke podenco heeft pas net Spanje verlaten en staat nog niet op de website. Binnenkort weten we u veel meer over hem te vertellen
Roller: deze podenco wachtte al heel lang in de shelter en hij heeft de shelter onlangs verlaten. Ook van Roller volgt meer info op onze website;
Berta is gelukkig ook uit overvolle shelter want ze werd daar erg nerveus en doodongelukkig. Ook over Berta weten wij binnenkort veel meer;
Nico: staat ook nog niet op onze website. Nico is een onzekere podenco en gelukkig krijgt hij de tijd om in zijn opvanggezin te wennen aan een nieuw leven.
Elliot: we hebben hem ontmoet in Spanje en wat een fijne energie en uitstraling heeft hij. Ook hij heeft pas een paar dagen geleden Spanje verlaten
Holita: voor haar is er een aanvraag!!!
- Het ongelooflijke verhaal van Bobby. Oftewel: hoe druk kun je het hebben met een hond die helemaal geen Hobodog is. Een kijkje achter de schermen van ons werk.
Op een ochtend ontvingen wij een foto van onze contactpersoon, Lara, die een prachtige bordercollie had gevonden, vastgebonden aan het hek van de shelter. Bij de hond was ook een kussen, zijn paspoort en een Spaans briefje achtergelaten. En wat bleek: het paspoort was een Nederlands paspoort en de chip kon door Lara niet worden uitgelezen. Toen wij de chip op Chipnummer invulden kregen wij een telefoonnummer.
Maar wat te doen: moeten we iemand die zijn hond heeft vastgebonden en achtergelaten wel achterna lopen?? Na overleg toch maar voorzichtig gebeld. En toen werd ons uitgelegd dat de mensen die wij spraken niet de eigenaren van de hond waren maar de mensen die de moederhond hadden en ooit met haar een nestje hadden gehad. Zij schrokken enorm van dit nieuws. Zij hadden destijds het nestje laten chippen, en na een goede selectie en met een goed contract Bobby aan mensen verkocht. In het contract stond: “als het niet gaat met de hond dan moet je contact opnemen met ons.” Waarom hadden die kopers dan geen contact met ze opgenomen? Hadden de kopers de chip dan nooit omgezet?? Natuurlijk riep dat veel vragen op maar na intensief contact kregen wij de indruk dat deze mensen echt te goeder trouw waren. En ze wilden Bobby heel graag terug!Maar in Spanje trappen ze uiteraard niet zomaar in elk verhaal, zeker niet omdat deze mensen “de fokkers” waren en dat roept allerlei negatieve associaties op. Bovendien had zich in Spanje al een goede adoptant gemeld. En dus wilde Lara Bobby niet zomaar weer laten gaan. Dus zaten wij als stichting te bemiddelen tussen verdrietige mensen in Nederland en een shelter-houder die zeer op haar hoede was.
Intussen werd er natuurlijk ook contact gezocht met degene die destijds Bobby hadden gekocht. Zij reisden met een camper door Europa en waren nu in Spanje. Het bericht dat “hun” Bobby vastgebonden aan een hek was gevonden, met spullen en paspoort, leek ze niet bijzonder te raken en alles wees er dan ook op dat zij de daders waren. Zelf kwamen ze met een totaal ongeloofwaardig verhaal: het zou niet goed zijn gegaan met Bobby (hoewel er genoeg bewijs was dat dat niet het geval was gedurende hun lange reis en zij nog niet zolang geleden in Nederland waren en toen dus gewoon contact konden opnemen met de mensen die het nestje hadden gehad…). Ze hadden 1 of 2 weken geleden op een camperplaats een Spaanse meneer getroffen die een goede klik had met Bobby en die hem heel graag wilde hebben. En dus gaven ze Bobby mee. En nee… ze hadden geen naam, geen telefoonnummer van die man en ze wisten ook niet meer waar dat precies was, en hielden geen contact met deze man…En ze waren nog nooit in de buurt van deze shelter geweest. Maar ze wilden Bobby wel komen ophalen om naar een goed adres te brengen.
Na wat speurwerk bleek toen dat het briefje duidelijk niet door een Spaans iemand geschreven was en dat ze wel degelijk in deze regio waren geweest. Daarmee was na heel veel app-contacten met veel vertalingen Spaans-Nederland-Spaans iedereen ervan overtuigd dat Bobby inderdaad was achtergelaten door deze mensen en dat ze hem nooit meer mochten meenemen. En dat Bobby terug naar Nederland zou reizen.
Terug naar het gezin waar hij was geboren, terug naar zijn moeder en zijn broertje. Het gezin vroeg ons of wij hen konden helpen bij het vinden en regelen van het vervoer en in de weken tussen de vondst van Bobby en het afreizen hielden wij met alle betrokkenen contact. Natuurlijk werd er in Spanje aangifte gedaan en ook wordt er door “de oude eigenaren” gekeken wat de juridische mogelijkheden zijn in Nederland.
Inmiddels is Bobby weer veilig terug in Nederland
- ADOPTIEKOSTEN: in verband met verschillende prijsstijgingen (oa dierenartskosten) zijn wij genoodzaakt de adoptie-bijdragen te verhogen voor adoptieaanvragen vanaf 1 januari 2025. Dit betekent dat wij voor gecastreerde/gesteriliseerde honden tot 10 jaar een bijdrage vragen van 445 Euro en voor ongesteriliseerde honden en honden vanaf 10 jaar een bijdrage van 400 euro. Uiteraard verhogen dan de bijdrage die wij betalen aan de shelters.
- En dan is het nu weer tijd voor:
De Column van Mieke
Alleen in het donker kun je sterretjes zien.
Dit zijn de laatste 2 weken van 2024. De donkere dagen voor kerstmis. Dagen die uitnodigen om stil te staan bij wat het afgelopen jaar heeft gebracht.
En zoals elk jaar, was ook 2024 een jaar met ups en downs. Met blijdschap en verdriet en alles daar tussenin.
Welke herinneringen aan 2024 zullen we bewaren?
Laten we eens gaan kijken wat de moeite waard is om niet te vergeten.
Wij begonnen het jaar met Kendall, Monte en Beppie.
Wij eindigen het jaar met Kendall, Simon en Cubana.En terwijl ik dit schrijf hoor ik de melodie die op de radio was toen Beppie voor de eerste keer bij Paul om knuffeltjes kwam vragen. Hij las de krant en met een arm naar beneden duwde Beppie haar hoofdje tegen zijn hand. Ontroerend mooi moment was dat.
Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik het hele tafereeltje weer voor me.
Een dierbare en onvergetelijke herinnering aan een oud hondje dat bij ons nog een poosje gelukkig is geweest.Nauwelijks bekomen van het afscheid van Beppie werden we overvallen door de plotselinge en snelle lichamelijke achteruitgang van Monte. Net als bij Beppie was er geen redden meer aan.
En toen de dierenarts voor de derde keer die 3e juli kwam wisten we dat het einde onafwendbaar was. Ons verdriet was enorm. En met ons bedoel ik Paul, Kendall en ik.Konden wij ons na verloop van tijd neerleggen bij het verlies van Monte, Kendall bleef ontroostbaar. Maandenlang heeft hij gerouwd om zijn allerbeste vriend die definitief was verdwenen. Nooit eerder hebben we meegemaakt hoe diep de pijn kan zijn bij een hond na het overlijden van zijn maatje. Nu was niet alleen Beppie een sterretje, ook Monte.
Van allebei bewaren hele mooie, lieve, kostbare herinneringen.
Kendall was op dat moment nog als enige over. Wat hij niet wist was dat Simon zich klaar maakte om bij ons te komen wonen. We hoopten dat Kendall in Simon een nieuwe vriend zou vinden maar dat was absoluut niet het geval. Bij aankomst van Simon draaide Kendall zich om en toonde totaal geen interesse in hem. Zou hij gedacht hebben dat Simon slechts een logeetje was?
Hij heeft nooit onvriendelijk tegen Simon gedaan maar ogenschijnlijk besteedde hij geen aandacht aan hem. Sinds de dood van Monte bleef Kendall in de garage liggen maar…. tot onze grote verbazing kwam Kendall af en toe weer in de keuken en woonkamer!
Evengoed gingen we op zoek naar een galgo erbij, speciaal voor Kendall.
Het is geen galgo geworden maar een galga: Cubana.En toen, vanaf het moment dat dit bange muisje bij ons kwam wonen, toen werd Kendall elke dag een beetje meer blij! Hij zonderde zich niet meer af, lag gewoon weer op zijn eigen kussen.
Vanaf de eerste dag heeft Cubana zich welkom en veilig gevoeld bij Kendall en Simon.
Zij zijn een voorbeeld voor haar en steun en toeverlaat wanneer ze het moeilijk heeft.Inmiddels is ze hier in huis veel minder angstig. ’s Ochtends worden we uitbundig begroet en het gebeurt al dat we haar moeten vragen om een beetje rustig te doen!
Want ze springt als een kalf door de woonkamer!Langzaam maar zeker groeit er tussen deze drie vriendschap.
Simon woont 5 maanden bij ons en afgelopen week kreeg hij Kendall eindelijk enthousiast om een rondje te gaan rennen! En Cubana die 3 maanden bij ons is, kruipt heel voorzichtig, vooral in de avond, een beetje dichter naar Kendall toe!Nog even en dan is het jaar voorbij;
Ik heb mijn herinneringen aan dit jaar al verzameld; ik bewaar ze als kostbare pareltjes in een doosje in mijn hart. En soms, op momenten dat ik alleen ben, wanneer ik wandel in het bos, dan open ik het doosje en denk ik terug aan alle mooie momenten. Met een lach, met een traan, maar altijd blij dat ik deze momenten heb meegemaakt.
Dit is mijn laatste column van dit jaar, ik wens u hele fijne kerstdagen, heel veel mooie herinneringen om te bewaren en alle goeds voor 2025.
En vergeet niet; alleen in het donker kun je sterretjes zien!
Mieke
HET TEAM VAN HOBODOGS WENST ALLE VRIJWILLIGERS IN SPANJE EN NEDERLAND EN BELGIË , DONATEURS, ADOPTANTEN, OPVANGGEZINNEN EN HUN HONDEN FIJNE FEESTDAGEN