Nieuwsbrief N° 105, oktober 2025
In deze nieuwsbrief kijken we o.a. terug op ons werkbezoek
- Ook afgelopen maand hebben we voor een paar honden een adoptiegezin gevonden. Onder hen de lieve galgo Ricky, hij is inmiddels bij zijn adoptiegezin waar drie andere hobodogs-galgo’s wonen. De senior galgo Pastora mag bij haar opvanggezin blijven waar ze het huis deelt met 2 grote galgo-reuen. Chico, een teckelmix van 12-13 jaar oud is inmiddels gearriveerd bij zijn adoptiegezin in Amsterdam en daar heeft hij zijn draai helemaal gevonden. En dan tenslotte het geweldige nieuws dan Capone geadopteerd is! Hij was al heel lang in Nederland maar het lukte maar niet om de juiste adoptant voor hem te vinden, maar eindelijk is dat dan toch gelukt! Ook goed nieuws voor Yoki want zij heeft het opvanggezin kunnen verruilen voor een adoptiegezin.
- Het project dat wij hadden aangemeld bij DierenDonaties “Een couveuse voor kwetsbare pups” is behaald. Dat betekent dat er voldoende geld is binnengehaald voor de aanschaf van de couveuse. Eind september beviel Sunday in de overvolle shelter van maar liefst 9 pups. Helaas stierven enkelen van de pups al in de eerste dagen. Uiteindelijk kon er een plek bij een vrijwilliger vrijgemaakt worden en daar verblijft Sunday nu met nog slechts 1 pup…. Hopelijk kunnen kwestbare pups in de toekomst hopelijk veel beter beschermd worden. Hartelijk dank aan alle mensen die gedoneerd hebben!
- Van 19 tot en met 22 september bezocht het adoptieteam Andalusië. En daar ontmoetten wij onze vrienden van HADA bij de betaalde opvang waar de meeste van hun honden verblijven. Daar troffen wij uiteraard Don aan (hij wacht al heel lang op een eigen plek) en Parque (ook hij wacht al een lange tijd), maar ook “nieuwe” honden zoals o.a. Chino, Lolo, Lublu, Lucas en Pepe.
Ook bezochten wij de oude shelter van Puntanimals waar veel honden verblijven. We hebben met verschillende honden gewandeld zodat we een goed beeld van ze konden krijgen. Onder hen Sparky en Ember (broer en zus). Manuela, Trufa, Ricky (hij is geadopteerd) en Gringo, die door zijn opvanger gebracht werd (voor hem is een aanvraag).
Een dag later bezochten wij de nieuwe shelter van Puntanimals en we zagen hoe ontzettend hard er gewerkt is om de honden daar meer ruimte te geven. Op deze nieuwe plek verblijven veel galgo’s zoals Laberinto, Palomo en Paloma, Cuore, Romerito. We troffen daar ook Klass aan, een hondje dat we vorig jaar ontmoetten toen hij werd afgegeven bij de shelter. We waren onder de indruk van Venus, een prachtige herder. En we maakte kennis met 3 mooie mixhonden: moeder Jenna met dochter Saba en zoon Kodi. En wat genoten wij van Snoopy. met zijn prachtige tekening. Veel van de honden die daar verblijven staan nog niet op onze website en we zijn druk bezig alle foto’s en filmpjes uit te zoeken
Heel blij waren we dat we ook een bezoek konden brengen aan de opvang waar de honden van Lian verblijven. Daar zagen we voor het derde jaar (!) Toy, de senior die zo ontzettend veel pech heeft gehad in zijn leven. Maar we waren blij verrast want Toy zag er geweldig goed uit en leek eigenlijk van zijn chronische oorpijn af. Hij gedroeg zich als een jonge hond! Terwijl hij toch al 12 jaar oud is. We maakten kennis met 3 nieuwe honden: Podenco-mix Robby, en broer en zus Mastin Sam en Sarah (binnenkort op onze site). Voor Robby loopt er momenteel een actie, daarover straks meer. 
De volgende dag gingen we op bezoek bij een voor ons nieuwe stichting: Asociación protectora La Luz De LAURA. Deze stichting richt zich vooral op oudere, kleinere honden die vaak kansloos in een dodingstation zitten. We gaan graag samenwerken met deze stichting. Daar zagen wij o.a. Alma en Megano, Freya, Olimpia, Lulu en Viky. Onderstaand filmpje geeft een mooi beeld van deze stichting.
- De Facebookgroep ” Hier helpen wij dieren” heeft nu een veilig lopen met de opbrengst voor Nillis en Robby
:
ROBBY & NILLIS
veiling!
Podenco Nillis is een ‘oude’ bekende van onze inzamelingsgroep, hij heeft al 2 operaties ondergaan (heupje, voorpoot/elleboog) en er wacht hem nog een operatie aan zijn andere heupje. Dit ventje heeft al veel te lijden gehad en we helpen graag mee zodat hij weer stapjes verder kan maken.
Nillis zit in een opvanggezin in België en is ter adoptie bij Stichting Hobodogs : https://hobodogs.nl/nillis/
En dan Robby, ook al zo’n leuk podencootje. U kunt alles over hem lezen via -> https://hobodogs.nl/robby/
Robby is ook te adopteren via Stichting Hobodogs. Hij verblijft nog in Spanje, waar Lian Baremans zich over hem heeft ontfermd nadat hij gedumpt werd bij een dierenarts. Lian helpt honden en katten door ze op te vangen en onder te brengen bij betaalde opvangplekken/pensions.
Met haar eigen fb-groep Beau en zijn vrienden probeert ze geld in te zamelen om de kosten bij elkaar te krijgen voor de honden en katten zij onder haar hoede heeft. Zij werkt samen met Stichting Hobodogs zodat de honden een fijn thuis kunnen krijgen met de stichting als back up. Zeer belangrijk!
Met deze veiling helpen we dus 2 podencootjes, Lian en Stichting Hobodogs!De veilig loopt van donderdag 9 oktober tot vrijdag 7 november 20:00 uur.
Je moet wel even lid worden van deze Facebook kookgroep en dan kunt u bieden op leuke spullen en dat allemaal voor het goede doel!
- En uiteraard sluiten we weer af met een indrukwekkende
Column van Mieke
Solidair
Na een lange autorit medio juli, besloot mijn rechterbeen een poosje met reces te gaan.
Dat betekende dus dat ik niet of nauwelijks nog kon lopen. Dacht ik aanvankelijk nog dat het ongemak vanzelf weer zou overgaan echter, na 5 weken begon ik aan vanzelf herstellen te twijfelen. En terecht zo vertelde de huisarts. Dus met medicatie en fysio gestart en inderdaad, heel langzaam kon ik weer kleine stukjes wandelen. Hoe we heb dat hadden geregeld met de honden? Heel gemakkelijk; Paul liet ze uit! Ongezellig maar praktisch bekeken was het geen probleem.
De situatie werd pas, hoe zal ik het noemen, dramatisch, toen het volgende gebeurde.
Die ochtend kwamen we uit het bos en liepen we over het fietspad terug naar huis. Ik liep voorop met Simon, Paul liep vlak achter me met Kendall en Cubana.
Ik merkte op dat er veel verkeer was deze ochtend en toen ik geen reactie kreeg, keek ik om.
En daar, een eindje terug, daar lag Paul midden op het fietspad. Links en rechts van hem zaten Kendall en Cubana. Ik schrok me wezenloos: ‘Wat doe je?’ riep ik en rende terug.
Paul lag geknield met zijn hoofd op de grond en gaf niet direct antwoord. Bij zijn voorhoofd zag ik een plas bloed die langzaam groter werd. Na nog een paar keer vragen kwam een zacht antwoord: ‘Ik ben gestruikeld over ongelijke bestrating.’ Kendall bleef heel rustig zitten maar Cubana keek me onzeker aan: ‘kom maar jongens’ en intussen pakte ik de riem van Kendall, ‘kom maar Cubana’ Ik zag dat ze twijfelde maar ook haar riem kon ik pakken.
‘Kun je opstaan?’ Paul probeerde overeind te komen. Dat ging moeizaam. Op zijn hoofd had hij een paar flinke wonden, zijn hand, schouder en knie deden erge pijn. Met papieren zakdoekjes depten we het bloed maar alsnog druppelde het op zijn jas, broek en op de grond.
Voorzichtig lopend zijn we bij de huisarts gekomen. Daar stond ik met een bloedende meneer en drie honden. Paul werd direct geholpen, ik ging snel de honden naar huis brengen.
‘Jullie krijgen straks je ontbijt, ga nu lekker liggen, ik zal de radio aanzetten. Hopelijk zijn we snel weer thuis.’ Roerloos stonden ze met z’n drietjes naast elkaar in de woonkamer. Alsof ze begrepen dat andere zaken nu belangrijker waren dan hun ontbijt .
Met de auto ben ik snel terug naar de huisarts gereden. Daar was al snel besloten dat Paul voor verder onderzoek naar het ziekenhuis moest.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken: een breuk in zijn hand maar gelukkig geen inwendige verwondingen aan zijn hoofd. Op de schaafwond op knie en schouder werd een pleister geplakt en rond 12.00u waren we eindelijk weer thuis!
Uiteraard waren de honden erg blij om ons te zien. Snel hun ontbijt gegeven en toen….
het eerste obstakel: hoe gaan we ze uitlaten? Paul wilde proberen om mee te lopen, hoofdzakelijk voor Cubana want zij wordt direct zenuwachtig van veranderingen.
Het ging best wel goed, wel hadden we de route ingekort. Dat moet kunnen voor ’n keertje.
Een hulpvaardige dorpsgenoot bood aan om te helpen met uitlaten …. Hoe zal dat gaan met Cubana, vroegen we ons af. Nou, dat ging fantastisch met Cubana!
We waren verbaasd en blij tegelijk! Alsof Cubana aanvoelde dat meewerken in deze situatie voor iedereen erg fijn zou zijn. Na een paar dagen mochten het verband en de pleisters worden verwijderd en we dachten dat naar het bos gaan zo langzamerhand weer moest lukken.
Niet dus! Het ziekteverzuim werd verlengd want de knie werd dikker en dikker en deed en doet erge pijn. Weer terug naar de dokter en die ontdekte een ontsteking. Jasses!
Maar naast deze tegenvaller zien we ook iets bijzonders gebeuren; waar Paul zit, liggen en zitten de honden. Een ligt aan zijn voeten, de andere twee liggen op hun kussen ernaast. Ze zijn stil en rustig alsof ze begrijpen dat het nu geen tijd is om te stoeien of grapjes te maken. Ze accepteren dat hun snackjes later worden gegeven, dat de wandelingen korter en anders zijn. Zo bijzonder.
En wie van de drie is het meest bezorgd? Je raadt het waarschijnlijk al: Cubana!
Ze ligt bij Paul zijn voeten, staat regelmatig op om een knuffel te geven, gewoon heel lief!
Oud en zwart en mét een gevuld rugzakje, zelfs dan is heel veel mogelijk! Zo aandoenlijk.
Het wordt binnenkort weer winter en dus kouder, ook in Spanje. Kijk eens op de site of er niet een vriendje voor je tussen staat. Vast wel.
