Nieuwsbrief N° 104, september 2025
In deze nieuwsbrief staan we stil bij de geadopteerde honden van de afgelopen maand en enkele herplaatsers en nog veel meer
- Gelukkig hebben we de afgelopen weken voor verschillende honden een adoptie-gezin gevonden. Waterhond Noa verliet het opvanggezin en heeft haar intrek genomen bij haar adoptiegezin, waar ze nu haar plek in de roedel van 6 wat aan het onderzoeken is. Ook Acebuche verliet zijn opvanggezin. Daar had hij de naam Ollie gekregen en inmiddels woont Ollie bij zijn adoptanten. Heel erg blij waren wij te kunnen melden dat Bruma en Brisa, twee oudere Galga’s, samen geadopteerd zijn! En na meer dan een jaar kon uiteindelijk ook Roque zijn opvanggezin verlaten. Opvanggezinnen zijn erg belangrijk voor de stichting en we weten dat het niet altijd gemakkelijk is om na een periode een hond weer te laten gaan. Maar voor veel honden geldt: zonder opvanggezin zouden ze nu nog in Spanje in de shelter zitten.
- Over een paar dagen gaat het adoptieteam op werkbezoek naar o.a. Puntanimals. Daar hopen we veel informatie en beeldmateriaal te verzamelen over de honden zodat we ze kunnen promoten in Nederland/België. We gaan ook de betaalde opvang van HADA bezoeken en we gaan kennismaken met een zeer kleinschalige opvang van vooral kleine, hele oude hondjes. Wellicht kunnen we voor deze hondjes nog een fijn gezin vinden in Nederland. Mensen die over honden vragen hebben kunnen ons altijd benaderen om foto’s en filmpjes te maken of andere informatie te verkrijgen. Stuur ons dan even een mailtje!
- In deze nieuwsbrief willen we graag wat vertellen over 2 herplaatsingen. Door overlijden van een adoptant en gezondheidsproblemen van de partner werden wij gevraagd uit te kijken naar een nieuwe plek voor Maya. Maya werd jaren geleden in dit gezin geplaatst en moest nu elders een nieuwe start maken. Gelukkig meldden zich verschillende mensen voor haar en uiteindelijk kwam ze terecht bij een heel fijn adoptiegezin en we kunnen melden: het gaat heel goed met Maya!
Ook de adoptante van Luna overleed en familieleden konden Luna niet bieden wat ze nodig had. Luna woonde bij de adoptante sinds 2017. Luna was inmiddels al 12+ dus het was belangrijk dat ze op een plek kwam die goed bij haar paste. En dat is gelukt. Ook Luna woont nu bij iemand die haar graag nog een paar mooie jaren geeft.
- Vanuit Spanje kregen wij in korte periode verzoeken om adoptiegezinnen te vinden voor verschillende oude hondjes. Sommige verhalen waren erg schrijnend. Enkele van deze honden staan nu op onze website. Vicky, een Duitse Staande Draadhaar van 12 jaar oud (voor haar is gelukkig al belangstelling in Spanje) . Pirata, een mixhondje dat op straat leefde. Chico, een hele kleine mix van 12 jaar oud (voor hem is belangstelling in Nederland). Lublu (de vader van Elvis), een mixhond van minstens 8 jaar, Blanquita en Ruth, twee mix-teefjes die we heel graag samen plaatsen. En vlak voor het uitkomen van deze nieuwbrief arriveerden er twee kleine hondjes in de shelter, waarvan één zo’n 12 jaar. Hun baasje was overleden. Ze komen zsm op de website.
- En dan het verhaal van Benito: hij kwam op 13-jarige leeftijd in een plaatselijk asiel terecht nadat zijn baasje overleed. Daar zat hij dan, achter de tralies, op het beton…. hij ging er steeds ongelukkiger en ongezonder uitzien. Er was geen aandacht voor hem. Gelukkig konden de vrijwilligers van HADA hem daar weg halen. Hij bleek heel aanhankelijk en lief. Een check bij de dierenarts toonde aan dat het niet goed met hem ging. waarschijnlijk ten gevolge van een hartkwaal hield hij veel vocht vast. Ze hielden er rekening mee dat Benito zou overlijden en daarmee leek adoptie van de baan. Gelukkig kunnen we nu melden dat Benito het inmiddels een stuk beter maakt! Binnenkort bezoekt hij de dierenarts en dan hopen we te horen of adoptie nog een goede mogelijkheid is.
-
WINDHONDEN WANDELING!Op zondag 28 september a.s. van 11.00 – 16.00 uur organiseert GINN een windhondendag bij GHSV Hondensportvereniging te Harderwijk https://www.ghsv.nl/Het adres is Walstein 106 te Harderwijk. Dit is voor hen een nieuwe locatie en dus een probeersel van beide kanten. Het terrein is goed hoog omheind, er is een toilet, een kantine, het ligt naast een bos en er is voldoende parkeergelegenheid.Er staan die dag weer verschillende standjes van organisaties en zijn er allerlei spullen te koop.Natuurlijk is er ook weer een Doggywalk om 12.30 uur en om 14.30 uur.Op de Doggywalk worden rescue-honden voorgesteld die al in Nederland/ België zijn en nog een baasje zoeken.Om 13.30 uur start er een wandeling. Let op: deze wandeling is tevens aangemeld als wandeling voor de Great Global Greyhound Walk!Dierenarts Janneke Beertsen is weer van de partij en is er de mogelijkheid om je hond(en) te laten enten. Wil je hier gebruik van maken, meld dit dan uiterlijk woensdag 24 september aan jetteke.ginn@gmail.com.Grote cocktail: € 35,-Leptospirose: € 30,-Neusenting kennelhoest: € 30,- (los)/€ 20,- (combinatie)Rabiës: € 30,-/€ 20,- (combinatie)En vergeet niet om je hondenpaspoort mee te nemen.Er is voor de deur van het gebouw van de hondenvereniging een kleine parkeerplaats die snel vol is. Maar aan het begin van de straat is ook een parkeerplaats. Daarnaast is er een woonwijk op loopafstand waar geparkeerd kan worden. Kijk even op maps o.i.d. wat handig is.Iedereen is welkom, aanmelding is niet nodig. Wel verzoeken we iedereen vriendelijk om zelf je hondenpoep op te ruimen, zodat we ook nog eens terug mogen komen.Tot slot zijn flexilijnen niet toegestaan, wegens flinke verwondingen in het verleden.Op deze dag zijn ook andere hondenrassen welkom maar men dient er rekening mee te houden dat het vooral een plek is waar sommige windhonden even voluit kunnen sprinten
- Felicita Vos schreef een mooi boek, Viva la Vida: “Dit is de cover met achterflap van Viva la Vida. Het is een prachtig boek geworden! Het verschijnt begin oktober bij Uitgeverij De Kring en is schitterend vormgegeven door Merel van Meurs. De hartverwarmende verhalen, betoverende foto’s van de Zweedse fotograaf Eva Quirbach en een krachtig voorwoord van Karen Soeters van House of Animals laten de onverwoestbare band tussen mens en hond zien. Viva la Vida is een inspirerend boek dat je raakt!
Het zal jullie inmiddels bekend zijn dat ik alle opbrengsten aan de Spaanse shelter Galgos del Sol doneer. De medewerkers (vrijwilligers) in shelters werken letterlijk dag en nacht om honden te redden, te rehabiliteren en hun een kans op een gelukkig leven te geven. Het kost veel geld. Denk aan vaccinaties, voeding, maar ook kosten voor operaties en medische aandoeningen die al snel hoog oplopen. Zonder hulp zijn veel honden reddeloos verloren. Door dit boek te kopen geef je een hond een kans op leven. Dit boek is te bestellen via deze link. “
- En de nieuwsbrief is natuurlijk niet compleet zonder
DE COLUMN VAN MIEKE
Hopen en dromen
Het is bijna middernacht. Ik zit aan de keukentafel en lees de laatste bladzijde van een spannend boek. Hè jammer dat het boek uit is en met een zucht klap ik het boek dicht.
Tijd om te gaan slapen. Alle lampen op een na, zijn al uit. Automatisch kijk ik richting woonkamer om te zien of jullie drietjes rustig slapen. Op mijn tenen loop ik een paar passen richting woonkamer en ga heel voorzichtig zitten. In de stilte van de nacht hoor ik jullie ademhaling.
Het licht van de buitenlampen valt in een streep over jou en Kendall.
(’s nachts blijven een paar gordijnen open omdat Cubana bang is in het pikkedonker)
Cubana …. ze ligt zo rustig en ontspannen te slapen. Stilletjes geniet ik om haar zo te zien liggen.
Wat ’n weg heeft ze al afgelegd sinds ze bij ons woont!
En wat was ook alweer de reden dat we besloten dat ze bij ons mocht komen? Waren we serieus op zoek naar een hond, nee volgens mij niet. Kan me niet herinneren. Simon woonde pas net bij ons. Dus nee, op zoek waren we zeker niet. Maar wacht even, we kregen filmpjes en foto’s voor een volgende pleeghond. En toen zagen we ergens in een hoekje een zwarte galgo opgerold in een plastic mand liggen. En toen hebben we gevraagd wie dat zwarte galgaatje was. Ik weet het weer! In de mand achteraan lag een oude galga. Een oude galga met inderdaad het geijkte verhaal: slecht leven gehad, bang, veel littekens, zwart enz. Ons besluit was snel genomen, zij wordt de volgende pleeghond.
Toen Cubana bij ons kwam had ze geen dromen meer, geen verwachtingen, geen hoop.
Ze had zich erbij neergelegd dat dit het was. Dat ze nu een heel ander leven zou krijgen realiseerde ze zich echt niet. Vooralsnog was alles eng. En daarom was ze heel alert, altijd klaar om afstand te houden. Ze durfde niet te eten waar we bij waren. Eigenlijk was dit nieuwe leven alleen maar doodeng. We probeerden ons in Cubana te verplaatsen om er zo achter te komen wat de beste aanpak was. We ontdekten dat eten voor Cubana heel belangrijk was. Om dat te krijgen was ze bereid risico’s te nemen. Dus plaatsten we haar bak in de keuken en daarna gingen we zitten. Uiteindelijk begon ze eten. Altijd in dusdanige houding dat ze direct weg kon. Dus gold voor ons: niet bewegen zolang ze eet. Dat we haar die zekerheid gaven, hielp haar om ons heel langzaam te vertrouwen. Op dit moment zorgen we er nog steeds voor dat we niet rondlopen als ze eet. Voor Cubana moet de situatie overzichtelijk en voorspelbaar blijven, dan durft ze meer.
Nu de ergste angst en paniek zijn verdwenen is het steeds vaker tijd voor hele mooie momenten.
Cubana durft heel voorzichtig iets uit je hand aan te pakken, ze eet graag komkommer, paprika en courgette. Dat komt ze ook bij je halen. En vorige week kon haar Paul haar aaien toen ze op haar kussen lag. Ze stond niet op, ze bleef liggen! Als ik rustig aan tafel zit, komt ze zomaar naar me toe en kan ik haar aaien! Dan maakt je hart een sprongetje!
Het kan niet anders of Cubana heeft toch weer een beetje goede hoop gekregen!
Hoop op nog meer mooie momenten denk je ook niet?
Heb ik Cubana’s verhaal al eerder verteld? Ik weet het niet zeker meer. Maar als het nodig is vertel ik het nog een keer en nòg een keer en nòg een keer. Net zo lang totdat leeftijd geen belemmering meer is voor adoptie. Momenteel wachten heel veel oudere honden op een kans nog een thuis te vinden waar ze de laatste jaren van hun leven mogen zijn. De winter komt eraan, het zou zo fijn zijn als die oude gehavende lijfjes voor die tijd allemaal een warm plekje hebben gevonden.
En een oudere hond adopteren ….. het doet wat met je! Echt!
Ook Zusje en Beppie waren oud toen we ze adopteerden. Zusje was doof en blind maar o wat heeft ze genoten van de fietstochtjes in de bakfiets. Van de knuffels, van lekkere hapjes, van alles.
Beppie was ook al lang geen jonkie meer. Heel veel littekens o a van een ketting in haar hals.
Bep kon heel goed schelden om zo andere honden op afstand te houden.
Dat is ze nooit helemaal afgeleerd. Cubana doet het, ze probeert zich in te houden. Met succes!
Zowel Zusje als Beppie gaven ons het gevoel dat we de belangrijkste personen van de hele wereld waren. Want dat is wat oudere honden doen; zodra ze je durven vertrouwen groeit er een vriendschap die onvoorwaardelijk is. Ook Cubana laat ons al duidelijk merken dat ze graag bij ons is. Dat ze vriendjes wil zijn en blijven. En dat krijg je zomaar cadeau!
Oeps, het is al ver na middernacht, hoog tijd om te gaan slapen,
