Nieuwsbrief N° 30, juli 2019

By Ilse van den Oetelaar, 15 juli 2019

De vakantieperiode is aangebroken dus tijd om de nieuwsbrief te lezen!

Zoals altijd beginnen we met de adopties van de afgelopen maand. Dylan werd korte tijd nadat hij in zijn opvanggezin was aangekomen geadopteerd en ook Tuta vond na aankomst in Nederland al snel haar gouden mandje. Het blijft bijzonder om te zien hoe een hondje in Spanje soms jaren kan wachten op een adoptant en dan in Nederland binnen een week geadopteerd wordt. Ook voor mooie Quina vonden we een adoptiegezin en zij zal binnenkort opgehaald worden door haar adoptant. Bijzonder blij zijn wij ook met de adoptie van Lourdes: zij heeft verschillende operaties aan haar pootje gehad en heeft af en toe een epileptische aanval gehad, maar gelukkig is zij toch heel welkom bij haar adoptiegezin. Ook Mella heeft een lange weg van operaties en revalidatie achter de rug, maar ook zij kan binnenkort naar Nederland afreizen. Sjimmie hoeft gelukkig niet lang in de protectora te blijven, hij is ook geadopteerd!
Halverwege de maand bereikte onze Facebookpagina de mijlpaal van 4000 volgers en elke dag komen er nog mensen bij!
Afgelopen maand zijn we de samenwerking aangegaan met een kleinschalige shelter, Hogram. De honden van Hogram werden tot voor kort bemiddeld door de Stichting Beter Honden Leven, maar deze stichting beperkt hun werkzaamheden (na jarenlang keihard werken aan adopties) nu tot financiele steun onder andere in de vorm van ” Project Kwispel: adoptie op afstand” . Informatie over Hogram is te vinden op: http://beterhondenleven.nl/adoptie-op-afstand/beterhondenleven.nl.html . We hebben inmiddels enkele honden van Hogram op onze site staan en hopen binnenkort met meer informatie en foto’s te komen.
Mooi initiatief van Peter Janse: hij wandelt de Vierdaagse van Nijmegen voor een goed doel en dit jaar is dat ARPA Nederland. ARPA Nederland is opgericht door Marianne Wolters, Claudia Cave en Marja Herfst-Kaan. De stichting ondersteunt A.R.P.A in Spanje. Zij doen dit door het sturen van hulpgoederen: voer, dekens, manden,hokken,matrasjes,medicijnen,vlooienmiddelen, nou ja eigenlijk alles wat een dier nodig heeft. ARPA Nederland steunt dit d.m.v.acties om de vaste lasten en dierenartskosten te kunnen betalen. Steun Peter (en dus ARPA): https://www.devierdaagsesponsorloop.nl/wandelaars/peter-janse-0/edba5f4c-43f5-4860-9a03-bd12969cf467 . Dank je wel Peter!!
Eind juni organiseerde een adoptant/vrijwilliger van Hobodogs een zgn. miniwandeling voor Hobodogs in het grensgebied van Nederland/België. Het is de Stichting helaas dit jaar niet gelukt om een grote wandeling/ ontmoeting te organiseren voor alle adoptanten. Daarom juichen wij dit soort initiatieven van harte toe!
Even aandacht voor Boqueron. Boqueron werd geadopteerd en aanvankelijk ging dat geweldig goed. Maar vrij plotseling had hij erg veel moeite om alleen thuis te blijven en de indruk was dat Bo een hondenmaatje miste. Daarom zijn we gaan uitkijken naar een ander adoptie-adres of opvangadres. Bo kon gelukkig snel terecht bij een adoptant van ons om daar in opvang te gaan. Hoewel er ook enkele aanvragen voor Bo liepen hebben we besloten eerst maar even de tijd te nemen om Bo nu rust te gunnen, hem beter te leren kennen, een beter beeld van hem te krijgen om zo te weten welk adoptie-gezin bij hem zal passen. De adoptie van Bo leert ons dat honden die zich soms heel snel voegen naar hun nieuwe situatie, maar dat dat nog niet wil zeggen dat ze er dan ook helemaal zijn. De eerste periode (en dit kan soms weken duren) kan een hond zich letterlijk neerleggen bij zijn nieuwe omgeving en als hij gaat begrijpen: oh dit is mijn plek, dán gaat hij op onderzoek uit, dan gaat hij kijken wat zijn rol is, wat er van hem verwacht wordt, en wat niet. Dan kan juist onrust ontstaan (terwijl hij daarvoor zo meegaand was…) Voor adoptanten is dit soms onbegrijpelijk: het leek allemaal zo goed te gaan. Dus de les: staar je niet blind op de eerste goede periode en doe alles zo alsof het nog niet goed is, bijvoorbeeld trainen (met 1 seconde beginnen!!) met alleen blijven, regelmatig negeren als een hond aandacht vraagt, hem een duidelijk plek geven, niet toestaan dat hij je de hele dag achterna loopt. Liever NIET in een afgesloten bench als daar geen echte reden voor is. Want als een hond eenmaal een keer in paniek raakt in een afgesloten bench, dan ben je helemaal terug bij af! Dan heb je niks gewonnen, alleen maar verloren. Voor een hond een zeer traumatische ervaring. Denk niet te snel: hij is nu toch gewend aan de bench dus dat gaat wel goed, want hij kan opeens iets horen waarvan hij schrikt (een motor voor de deur, een luchtballon, onweer, vuurwerk, stemmen aan de deur, een hond die blaft) en als je dan niet thuis bent zal hij alles doen om eruit te komen, met gevaar op ernstige verwondingen. Vergeet niet dat adoptiehonden een rugzakje hebben en in korte tijd heel veel meemaken: uit de eigen roedel gehaald, een lange reis, een nieuw gezin waarin alles anders is: de mensen, de geluiden, de taal, de geuren, de temperatuur, de regels, echt ALLES.
Vergeten jullie onze honden die in opvang zijn niet: Uni, Sol en Panda? Breng ze onder de aandacht van mensen die een hond zoeken en deze graag willen ontmoeten vóór adoptie! De honden staan ook op Verhuisdieren.nl