Rubi
RUBI IS GEADOPTEERD!!!
Rubi is een jonge Podenco Andaluz die sinds 19 juni in België in opvang verblijft
| Naam | Rubi |
| Ras | Podenco Andaluz |
| Geslacht | Teefje |
| Geboortedatum | juni 2019 |
| Gezondheid | Goed! Bloeduitslagen zijn bekend |
| Gewicht/schofthoogte | volgt |
Omschrijving Rubi
Rubi zat als kansarm hondje in de shelter in Spanje. Kansarm omdat er ontzettend veel kleine Podenco en Podenco-kruisingen zitten.
Om haar adoptie-kansen te vergroten lieten we haar overkomen naar België zodat iedereen kan zien hoe geweldig ze is.
Annelies die haar opvangt schrijft op 24 juni:
Rubi is alweer 5 dagen bij ons in opvang. En wàt een snoepje!
Afgelopen zaterdag heb ik haar opgehaald, na een lange rit vanuit Spanje stapte ze best vrolijk uit de transportbus, liet zich gewillig een halsbandje en tuigje aandoen en nam zelfs een snoepje aan van één van de andere adoptanten. Omdat we nog een lange rit voor de boeg hadden en omdat ik zo snel mogelijk met haar in een rustige omgeving wilde ‘thuiskomen’ vertrokken we vrij snel richting huis. En ook in de auto onderweg sliep ze vrij ontspannen door.
De kennismaking met mijn honden verliep gewoon goed, ze deed flink een plasje en poepje in de tuin en begon meteen mijn planten op te eten… Ik vermoed dat ze gewoon honger had, want na een lekkere avondmaaltijd en wat bijsturing van mij doofde dat gedrag uit.
Ze is (mits voldoende vaak en tijdig genoeg) zo goed als zindelijk. Heeft 2 ongelukjes gehad op 5 dagen tijd, en plast ook telkens heel flink als ik met haar de tuin in loop.
Wandelen gaat prima, ze snuffelt, doet ook haar behoefte netjes tijdens de wandeling, loopt mooi mee aan de lijn (trekt nog wel als mijn eigen honden wat voorop lopen maar daar zal nog aan gewerkt worden, het vertrouwen naar mij toe moet ook nog wat groeien en we zitten nog in de wen-fase waar ik nog niet wil ‘trainen’)
We zagen al fietsen, honden,joggers, wandelaars,…op wandeling en dat gaat allemaal prima. Enkel passerende auto’s (we moeten 1 straat over richting bos) vindt ze wel nog eng.
We doseren de wandelingen, 2 keer per dag opbouwend met vanaf vandaag max 45 minuten zodat ze geleidelijk kan wennen.
Ondertussen is er ook al een begin gemaakt met alleen thuis blijven, tot nu toe is ze maximum 2,5 uurtjes samen met mijn honden thuis gebleven en dat ging prima! Dan ligt ze (na een ronde door het huis op zoek naar de brokjes die ik soms rondstrooi) al snel te slapen.
Meerijden met de auto vindt ze gewoon leuk, ze springt ook zelf in en uit.
’s Nachts slaapt ze in de slaapkamer op een groot kussen, en ze slaapt ook gewoon de nacht door.
Wel is Rubi vrij vocaal, ze piept soms om zich uit te drukken. Niet op een vervelende manier, het is eerder aandoenlijk. Ook denk ik dat ze op termijn wat blafferiger zal worden, maar ze is hierin wel goed te temperen.
Het lijkt er voor mij op dat ze zeker ooit een thuis had, want het wennen hier ging echt zo makkelijk. Ze is onderdanig speels, naar mij én mijn honden. Jammer wel dat mijn honden hierin niet tegemoet komen. Een speelkameraadje zou voor haar wel erg leuk zijn in haar nieuwe gezin.
Ik heb zelf geen kippen meer dus heb nog niet kunnen inschatten hoeveel jachtdrift ze heeft maar op wandeling merk ik daar niet veel van. Wel is ze op wandeling tot nu toe echt wel beetje ‘podencodoof’, ze wandelt heel blij mee met ons maar als ik haar aandacht vraag vindt ze dat niet erg belangrijk haha.
Dat kan nog verbeteren (ik beloon nu met lekkers als ze me toch interessant vindt) maar ik wil er toch nog eens extra op wijzen dat adoptanten bereid moeten zijn om haar steeds aangelijnd te houden, tenzij op een veilig omheinde plek.
Wel is ze nog wat zoekende soms, ik merk dat ze bij vreemde geluiden of rare zaken toch nog even in haar schulp kruipt of even naar binnen rent, maar ze herstelt heel snel en haar nieuwsgierigheid wint het dan. Maar het is belangrijk om haar rustig, zonder druk en met geduld te laten wennen aan haar nieuwe leven. En haar de kans geven om de afstand te nemen die ze nodig acht. Dwang is uit den boze. Ik merk dit vooral bij het aan-en uitdoen van haar tuigje, en het aanlijnen of aflijnen. Dan moet ze even stil blijven staan en friemel ik aan haar lijfje en dat vindt ze nog eng. Ik vermijd nu dat ze in een soort van ontwijkbewegingen vervalt dus neem haar nu rustig mee naar het hondenbed waar ik haar in alle rust het tuigje kan aantrekken. Dan laat ik haar zelf weer vertrekken om een paar minuten later pas aan te lijnen. Ik merk dat ze die pauze nodig heeft, en stilaan zal dit ook steeds beter gaan. Het is puur haar onzekerheid bij het langer ‘vasthouden’, maar een gevecht/gespartel mag het nooit worden bij adoptanten, dat schaadt haar vertrouwen heel erg.
Ook al een aantal keren bezoek gekregen, ze maakt er geen problemen van en lijkt ook niet bang van mannen.
Wel is ze bang van speeltjes, van gooiende bewegingen en ook van piepers in de speeltjes. Ik zou haar mede daarom liever niet plaatsen bij te jonge kindjes. Zoals gezegd zou een speels hondenvriendje van haar formaat (ze is echt wel een mini) een plus zijn, maar omdat ze best geniet van menselijke aandacht denk ik dat ze ook wel zou kunnen aarden als alleenhond. (misschien in overleg met jullie? Ik vind dat moeilijk te bepalen, hangt ook af van andere factoren)
Het voederritueel is een work in progress, ze is heel voedselgericht in huis. Bij het voeren doet ze vrolijke dansjes, wordt dan even heel druk en blij én wil dan ook graag proeven van het voer van de andere honden. Ik speel nu nog een beetje scheidsrechter, en dat gaat heel makkelijk. Ze is heel makkelijk te sturen, verdraagt absoluut geen boze stem of hard roepen. Maar ook dit gaat per dag beter.
Mijn idee was om haar op brokjes te houden om niet de overgang brok-vlees-brok te moeten maken maar dat is helaas mislukt…Ze zag meteen het verschil en liet zich niet verleiden tot een bakje droge brokjes terwijl haar zussen lekker vlees kregen. Slim is ze wel 😉
Ze heeft een geschoren nekje met schaafwondjes van het scheren, geneest mooi. Ook had ze een korst op haar ruggetje, die is bijna genezen. Maar aan de staartaanzet voel ik ook een bolletje onderhuids (vetbolletje?) dat volg ik op. Verder is ze gewoon heel makkelijk, ontzettend lief en klaar om een gezin héél gelukkig te maken.
De komende dagen houden we hetzelfde ritueel aan van slapen, wandelen, eten, wat spelen,beetje knuffelen en een sessie alleen thuis blijven, en volgende week plannen we een eerste wandeling met vriendjes én een playdate met een klein, even speels teefje van vrienden. (Ook een Spaans opvangertje). Dan moet ik 2 dagen werken, maar ik voorzie weinig problemen.
Update 5 juli:
Het gaat erg goed met Rubi. Gezien de korte tijd dat ze nu in het opvanggezin is heeft ze al een hoop laten zien en kan het opvanggezin heel veel over haar vertellen. Er is een uitgebreid verslag. Daarin staat oa te lezen dat Rubi waarschijnlijk ook als single-hond geplaatst kan worden. (Verslag is beschikbaar)
Heeft u een vraag over deze hond? Neem dan contact op.
Heeft u belangstelling om deze hond te adopteren? Klik dan hier.