Ramona
RAMONA IS GEADOPTEERD!!
Ramona verblijft sinds 1 augustus in België en ze is klaar voor adoptie!
| Naam | Ramona |
| Ras | Mix |
| Geslacht | Teefje |
| Geboortedatum | 20-9-2019 |
| Gezondheid | Goed! |
| Gewicht/schofthoogte | 45 cm , 13,5 kg (12 augustus) |
Omschrijving Ramona
Ramona werd als hondje van ongeveer een half jaar oud gevonden en zo kwam ze terecht bij ARPA. Ze was uitgehongerd, veel te mager en zat onder de parasieten. Aanvankelijk was ze ook erg bang.
Op 1 augustus heeft ze ARPA verlaten en nu verblijft ze in een opvanggezin in België (niet ver over de grens)
Haar foster schrijft uitgebreide verslagen over haar zodat we een goed beeld hebben van haar ontwikkeling en we zijn blij te lezen dat ze zulke grote vorderingen maakt.
VERSLAG 7 augustus:
“Ramona haalde ik, op 1 augustus op in Schiphol. Ramona bleek inderdaad een bang meisje, maar gaandeweg merk ik wel dat haar angst niet diepgeworteld en fundamenteel is.
Ze is bang van mensen, zonder twijfel. De eerste dagen kon ik haar niet benaderen zonder dat ze op de loop ging, ze voelde zich veilig in de tuin waar overzicht is en schuwde het huis omdat ze zich daar ingesloten voelde. Aanvankelijk heeft ze dus niets ‘moeten’ doen. Behalve 2 keer per dag een rondje bos in de buurt. Dat stond niet op de oorspronkelijke planning, maar ik had gehoopt dat bij ‘lichamelijke’ afleiding en beweging haar mentale emmer wat zou ledigen en ze minder in haar schuwheid zou blijven hangen. Want echt ontspannen deed ze nog niet.
En dat bleek een succes! Meteen al genoot ze van die uitstapjes, snuffelde vrij ontspannen rond, keek zich de ogen uit en ik kon dan ook vlakbij haar wandelen zonder dat ze me schuwde. En vooral: na die wandelingen doet ze vaak helemaal relaxed een dutje samen met mijn honden.
Vrijwel meteen heeft ze mijn Lupa en Mellow als voorbeeld genomen en ze kopieert hen ook vaak. Op wandeling kon ik merken dat geluiden, indrukken, fietsers, joggers, auto’s,…haar niet de angst aanjagen die ik verwacht had. Ze heeft geen vluchtgedrag op wandeling, neemt ondertussen ook al netjes snoepjes aan en huppelt steeds vrolijker rond aan een lange lijn.
Maar thuis, als ze los is heeft ze wel nog de neiging om afstand te houden. Ze wil nu overal graag bij zijn, maar niet te dicht, en voorlopig nog niet met affectie. Als ik bewoog in huis liep ze de kamer uit, dat betert ook stilaan. Het aandoen van haar tuig vindt ze eng, dan moet ik haar soms nog wat hengelen. Eenmaal aan vindt ze het prima maar ik heb het idee dat aandacht van en vooral manipulatie door mensen haar grootste issue is. Alsof ze een hele zware start heeft gekend in contact met mensen. Irene van ARPA vertelde dat ze van een herder komt (ze zou ook mix waterhond zijn), dus misschien is ze daardoor enkel een harde aanpak gewend. Maar dat is dus een belangrijk aandachtspunt. Ramona is (nog) geen knuffelhondje, maar wel een erg timide meisje.
Eenmaal aangelijnd ondergaat ze alles gelaten. Maar dat betekent niet dat ze op dat moment groen licht geeft voor aanrakingen! Om vertrouwen te krijgen moet contact met haar goedkeuren of liefst op haar initiatief gebeuren, zodat ze snel kan leren dat er geen dwang achter zit. Daar ligt nu de focus.
Hoe ze hierin verder zal ontwikkelen? Heel moeilijk te zeggen, dat vraagt nog wat tijd.
Ze was meteen zindelijk (buiten 1 ongelukje op de 2de ochtend doordat ik haar signalen verkeerd interpreteerde) en plast én poept steeds op dezelfde plaats in de tuin (nog niet op wandeling). Ook is ze erg slim, en ze heeft na wat hulp van Lupa zelf uitgedokterd hoe het hondenluik precies werkt. Ze begint erg speels te worden, vooral naar mijn honden. Ook met speeltjes weet ze zich te vermaken. Ook schoenen, kledingstukken of deurstoppen gaat ze nu verslepen…
Ze is echter heel makkelijk bij te sturen, en ze lijkt me ook erg slim!
Ik merk dat ze in de auto ze enige stress opbouwt bij verplaatsingen. Dan wil ze niet graag in de auto of heel snel er weer uit, en onderweg hijgt ze. Ik ben daar nu mee aan de slag, heb 2 dagen geen autoritten gemaakt en nu liggen alle zetels plat zodat ze meer ruimte en overzicht heeft, ik moet nog evalueren of dat beter werkt voor haar. Ook deed (nu is het te warm) ik korte ‘snoeppartijen’ in de stilstaande auto, en daarbij is ze steeds relaxter. Tijdens een rit gaat ze nu gewoon liggen, al blijft ze voorlopig wel hijgen.
Ook laat ik de honden elke dag bewust al even alleen thuis, tot nu toe maximum 2 uurtjes. Zonder problemen tot dusver. Ramona vindt het geen ramp als ik er niet meer ben, maar des te meer als mijn honden uit haar gezichtsveld zijn. Dan lijkt ze echt even haar houvast kwijt, dus voor haar lijkt een speels hondenmaatje een vereiste. Want met hulp van een andere stabiele hond gaat het wennen voor haar echt zoveel makkelijker. Mee naar de paarden? Gisteren een eerste korte kennismaking gedaan, géén probleem. Ze kijkt echt hoe mijn honden zich gedragen en dan doet zij vrolijk mee.
Aanvankelijk was Ramona ook ietwat angstig voor vreemde honden (zien en horen), maar dat gaat echt al stukken beter. Waar ze eerst plat op de grond ging liggen kijkt ze mij of mijn honden nu vaak aan en reageert erg goed op geruststelling.
Wandelen aan de lijn ging ook meteen goed! Ze trekt niet, en zoals al eerder aangehaald, ze mag ondertussen al aan een lange lijn van 12,5m meelopen en dat gaat meer dan prima. Een wandeling samen met 2 stabiele Berner teefjes ging zonder stress of problemen, en na de hittegolf plannen we stilaan meer gezamenlijke wandelingen zodat ze misschien wat kan spelen, want mijn dames komen haar hierin nog niet tegemoet.”
VERSLAG 14 augustus:
” Morgen is Ramona exact 2 weken bij ons in opvang en wat doet ze het goed! Ze leert stilaan genieten van voorzichtige aaitjes, is al veel minder ongemakkelijk in de auto, blijft super netjes zindelijk, gaat nu telkens mee naar de paarden alsof ze het al jaren doet, wordt steeds enthousiaster bij het voeren, begint zich steeds vrolijker te gedragen,… Kortom, voor mij en onze situatie is ze het perfecte hondje!
Ondertussen maakte ze ook kennis met de dierenarts, beetje eng maar héél erg braaf en meewerkend. En ook een noodzakelijk bezoekje aan de trimster ging voor een eerste keer (plukken!) erg goed. Ik mocht bij haar blijven, we gingen heel voorzichtig te werk en na de eerste spannende momenten op die hoge tafel ontspande ze stilaan en liet het allemaal heel braaf gebeuren. De focus lag wel op het snel verlossen van de stugge dode vacht waar ze toch wat last van had, en niet op het netjes afwerken waardoor het voor Ramona na ongeveer 35 minuutjes alweer voorbij was. Kanjer! Ze was dan ook heel blij bij het thuis komen en terugzien van Lupa en Mellow!
Ondanks de hittegolf hebben we toch getracht enige routine aan te houden: elke vroege ochtend en late avond een wandeling, overdag lekker koel binnen en relatieve rust met af en toe een spelmomentje in de tuin.
Ondertussen heeft ze al een paar stabiele honden ontmoet, geen probleem. Ook de mensen die ze ziet maken geen indruk op haar, ze komt graag (vooral als Mellow erbij is) even kijken of er iets lekkers te rapen valt, en neemt ook altijd wat aan uit die handen. Verrassend, ik dacht aanvankelijk dat ze veel angstiger zou zijn van mensen.
Sinds deze week ben ik weer aan het werk, en dan blijft ze gewoon braaf mijn honden kopiëren tot ik weer thuis ben. Elke dag wordt ze ook ietsje enthousiaster als ik dan weer thuis kom. Maar knap toch dat ze dit ook zomaar gewoon oppikt!
Het hondenluik heeft ze al na een paar dagen opvang zelf ontdekt dus ze kan vrij binnen en buiten als ze wil.
Binnenkort gaat ze een dagje bij iemandin opvang waar ook katten leven en dan kunnen we zien hoe dat gaat.
Onweer doet haar ook niks, dat hebben we deze week ondervonden.
Gaat dan alles echt zo fantastisch? Ja, toch wel! Echter, er is wel een maar. Ramona is, zolang ze los loopt in huis/tuin nog wat schuw. En dan vooral als ik iets ‘wil’ van haar of probeer te lokken. Zoals tuigje aan voor een wandeling, dat vindt ze echt nog eng. Ik neem daarvoor de tijd, en ga ergens zitten op de grond of op hun kamertje tot ze zichzelf komt ‘aanbieden’. Maar iets om rekening mee te houden, als men op haar gaat ‘jagen’, dwingen, proberen vast te grijpen,…zal ze vertrouwen onmiddellijk kwijt zijn en is het weer terug naar af! Dus de eerste tijd zal men hier heel geduldig en voorzichtig mee moeten omgaan. Ook vind ik dat Ramona best geplaatst wordt bij een (liefst speelse) andere hond. Want die zijn haar grote voorbeeld. Als mijn honden (tijdens wandeling, of bij DA of trimmer) uit beeld verdwijnen krijgt ze het echt moeilijker. Dan is ze duidelijk angstiger, en zal het aanpassingsproces enorm vertraagd worden. Dat lijkt me voor haar geen goede optie, vooral omdat ik echt altijd en elke keer met haar contact kan maken via mijn honden, vanaf dag 1. Want hoe goed ik het ook vind evolueren, Ramona blijft een voorzichtig meisje en daar moet rekening mee gehouden worden de eerste maanden zodat ze zich snel veilig en thuis kan voelen.
Ik oefen nu de hele tijd door met haar thuis, loop veel rond zonder haar frontaal te benaderen, of aan te kijken, maar ook door haar naam te zeggen, toch even haar richting uit te kijken maar zonder contact te zoeken of aan te raken zodat ze steeds meer gewend raakt aan mij en ook vertrouwen kan krijgen dat ik niet elke keer iets van haar wil. En dat pikt ze goed op, als ik door tuin of huis loop voel ik haar ook regelmatig met haar neusje tegen mijn benen tikken als ze achter me aan loopt. Ze wil ook altijd in de buurt zijn, dus dat is erg fijn.
Wel heeft ze een gezonde appetijt voor lekkers, en laat een kans om iets te stelen niet onbenut haha. Maar dat vind ik geen minpunt, dat hoort er een beetje bij.
Ze is in sommige dingen nog heel erg pup, knabbelt op een speeltje en gaat dan naadloos over op knabbelen op een kussen of de hoek van de bank. Maar met (zachte, meer heeft ze echt niet nodig!) stem is ze gewoon super bij te sturen, ik zag haar ook nog geen 2de keer knabbelen op iets waar ik haar over aansprak. Ze is erg slim!
Ze heeft nog steeds de gewoonte om haar behoefte (netjes op dezelfde plek) in mijn tuin te doen, ook meteen na een wandeling. Plassen deed ze nog nooit buiten de tuin, poepen al wel, zowel op wandeling als op stal bij de paarden.
Ik ben er zeker van dat ze op termijn en na opbouwen van een band zou kunnen los lopen. Ze heeft geen noemenswaardig jachtinstinct.
Ideale adoptanten voor haar zouden zijn: een lief, geduldig gezin mét minstens 1 hond. Niet te jonge kinderen, en liefst met voldoende ervaring om Ramona de tijd te gunnen om te wennen aan haar nieuwe ‘mensen’ en omgeving. Die omgeving bij voorkeur niet té druk, en met een tuin waar ze haar behoefte de eerste tijd mag doen omdat dit veilig voelt voor haar. “
Het is belangrijk dat we een adoptiegezin vinden die dezelfde methodieken gebruikt als de foster (Zij kan en zal je daar alles over vertellen), want Ramona is een gevoelig en slim meisje en zou bij een andere aanpak ( zelfs met goede bedoelingen) zomaar weer terug kunnen kruipen in haar schulp.
Heeft u een vraag over deze hond? Neem dan contact op.
Heeft u belangstelling om deze hond te adopteren? Klik dan hier.