Nieuwsbrief N° 91, augustus 2024

By Ilse van den Oetelaar, 13 augustus 2024

Allemaal passen we ons ritme aan op het weer en dat geldt natuurlijk ook voor onze honden

• • Allereerst weer aandacht voor de geadopteerde honden van de afgelopen periode. Heel blij waren we dat Alegria bij haar opvanggezin mocht blijven. Mio heeft het opvanggezin van Katrien verlaten en is helemaal happy in zijn adoptiegezin. Geweldig fijn dat wij kunnen melden dat Tao ook eindelijk zijn gouden mand heeft gevonden. Eerder werd hij kort geadopteerd maar al vrijwel meteen bleek dat hij echt niet bij katten geplaatst moest worden, dus zo kwam hij al snel terug in het opvanggezin. Maar nu is het dan zover: hij is geadopteerd!! En dan nog meer heel fijn nieuws want ook Bandolero mocht in het opvanggezin van Miranda en Pascal blijven. Hij wachtte daar al vele maanden en de klik met de andere honden was zo goed (en met de mensen..) dat afscheid nemen moeilijk zou worden.  En dan vergaten we toch helemaal kleine Coco (excuses!) maar dit kleine hondje is ook geadopteerd en gelukkig nu hij in het opvanggezin mag blijven!!Gefeliciteerd allemaal!

 

• • Het is kort dag maar sinds een paar dagen weten we dan Mayte en Mari Carmen naar België gaan komen en ze zouden het heel fijn vinden als ze samen met enkele (of veel) Hobodogs kunnen wandelen:

     

    

    Op Zaterdag 24 augustus komen we weer samen om onze honden hun pootjes te laten strekken en hun Spaanse mama’s te ontmoeten
    Mayte en Mari Carmen zijn maar enkele uurtjes beschikbaar daarom kozen we deze keer voor een leuke wandeling met achteraf de mogelijkheid om samen eentje te drinken in het natuurcafé aan de ingang van het domein.
    Het natuurdomein Bourgoyen- Ossemeersen is een vogelreservaat dus honden zeer welkom, maar enkel aangelijnd!
    Er is de keuze uit 3 wandelroutes
    Bourgoyenpad (5,5 km- 2u30)
    Meerskantpad (4,4 km-2 uur)
    toegankelijk voor rolstoelen en blinden
    Spoorwegdijkpad (2 km-1 uur)
    Alle paden eindigen terug bij het beginpunt aan het café.
    * Voor de speelvogels is er een veilig omheinde losloopweide niet ver van de route!
    (Naar gelang de temperatuur en de energie van de groep kiezen we 1 of meerdere routes, de wandeling start om 10:30 uur)  Wij hopen jullie talrijk en goedgemutst te mogen ontmoeten.

     

 

• • Op 20 september gaat het adoptie-team van onze Stichting weer op werkbezoek bij Puntanimals en HADA. uiteraard op enige kosten. We hopen dan weer veel honden met eigen ogen te kunnen zien, met ze te wandelen en heel veel foto’s te maken. Ook kunnen we op verzoek sommige honden extra goed observeren en antwoorden te vinden op vragen die u wellicht heeft. Dus mócht u belangstelling hebben voor een hond van Puntanimals of HADA, laat het ons weten en wij zullen zorgen voor veel beeldmateriaal en informatie

 

• • En ja hoor daar is ie weer…..

De Column van Mieke

 

 

Monsters

‘Vind je het wel gezellig met mij Kendall?’

‘O ja hoor, heel gezellig! En ik vind je ook grappig.’

‘Wat vind je zo grappig aan mij Kendall?’

‘Bijvoorbeeld dat je zei dat je Queen Ann voorpootjes hebt. Haha, dat vond ik grappig.’

‘Chi-chi, en aan de achterkant heb ik X beentjes! Verder een kokervormig rompje, zeg maar gerust romp en aan het einde daarvan een propeller chi-chi!’

‘Als je onder de struiken snuffelt, zie ik altijd nog het witte puntje van je propeller, dat zwaait dan als een richtingaanwijzer van links naar rechts, zo grappig. Echt héél grappig ben je Simon.’

‘Jij hebt geen queen Ann pootjes maar uitschuif stelten zoals een camping-tafel, haha! Dat is wel handig want jij kunt overal bij en je kunt alles zien Kendall. Chi-chi!’

‘Hoe je grinnikt, hoe je chi-chi zegt, ook dat vind ik zo grappig.  En ja, vanwege mijn lange stelten kan ik heel ver kijken. Monte zei altijd dat wij huiskamer=ponnies zijn! Monte was zelfs nog een beetje groter dan ik.’

‘Dus Monte maakte ook grapjes?’

‘O ja, met Monte was het altijd fijn. Hij was mijn eerste echte vriend.’

‘Jullie leken veel op elkaar. Wij zijn verschillend maar toch ook heel veel hetzelfde.

We houden allebei niet van ruzie, We vinden opdringerig niet fijn. Wat nog meer Kendall?’

‘Ik hou niet zo erg van herrie. Van heel veel drukte om me heen.’

‘O meen je dat nou, hou je niet van herrie? En we wonen in een huis vol met monsters!’

‘Monsters? Hier in huis? Wat bedoel je?’

‘Nou wat mij opvalt, ik ben natuurlijk niet gewend aan wonen in een huis, maar het valt mij op hoeveel herrie makende monsters hier wonen. Vreselijke herrie maken ze.

Ik heb heel boos tegen ze geblaft en bijna allemaal zijn ze nu stil. Ik denk dat ze bang van me zijn geworden.’

‘Ik probeer te begrijpen wie je bedoelt, wie zijn die monsters? Kun je er een aanwijzen?’

‘Kijk eens recht voor je? Wat zie je? Een kast met een glas ervoor. Aan het einde van de middag kijken allerlei wezens van achter dat glas naar ons. Soms rennen ze heel hard en wild, dan weer springen er paarden, kortom, allerlei enge en gevaarlijke dingen gebeuren achter die ruit. Wat nou als de ruit stuk gaat? Dan rennen die wilde lieden hier in de kamer Kendall. Daar moet je toch niet aan denken!’

‘Simon, dat is de televisie! Haha, er zit niemand achter het glas! En welke monsters heb je nog meer gezien?’

‘Kom mee naar de keuken; kijk, weer een glazen ruit. Zie je die hond? Zie je hoe hij zijn hoofd beweegt? Hij ziet ons staan. O jee, nu staat er zelfs een hele grote naast hem. Wegwezen hier Kendall, voordat ze het glas wegschuiven en de keuken in lopen. Kom snel!’

‘Simon, dat is de magnetron! En die twee honden dat zijn wij! Zie je wel? Wij zijn het!

Die grote huiskamer-pony ben ik en die kleine kroket ben jij! Haha!’ 

‘Jeetje Kendall, wat weet jij veel! Ik ben mijn hele leven gewend om heel alert te zijn op gevaarlijke monsters. Want die willen je pakken.’

‘Ik weet wat je bedoelt want ooit, voordat ik hier woonde, leefde ik in een groep waar ik ook erg moest opletten voor gevaarlijke wezens. Ze wilden me bijten en vaak is hen dat ook gelukt.

Hier zijn geen monsters, echt niet. Waar dacht je nog meer monsters gezien te hebben?’

Simon wees de stofzuiger aan. De föhn. De strijkplank waarvan het onderstel bij het uitklappen zoveel herrie maakt. Daarna de wasmachine. Die kon wild gaan grommen om aan te kondigen dat hij heel snel ging rond draaien. En tenslotte de grasmaaier. De laatste twee had Simon zelfs aangevallen. Maar ze waren geen van beide onder de indruk geweest. 

Kendall legde uit dat alle monsters die Simon had opgenoemd gewone dingen zonder zieltje waren. En ook zonder hartje. Levenloze dingen zijn het. En levenloze dingen doen niks.

Kendall strekte zich uit op het grote kussen. Simon ging naast hem liggen.

“Er is nog iets waarin we hetzelfde zijn Simon; we houden van grapjes maken.’

“Ja hoor huiskamer-pony, chi chi!’ grinnikte Simon. ‘Gezellig is het met jou kroketje!’ grapte Kendall terug. ‘En als ik aangekleed ben om te gaan wandelen, wat ben ik dan Kendall?”

‘Geen idee Simon.’ ‘Een gestoffeerde kroket!’ En Simon lag dubbel van het lachen, chi-chi, haha.

Ze lagen net een beetje te doezelen toen ze onheilspellend gerommel hoorden. Boven hen dreven donkere wolken in de lucht. Al gauw vielen er dikke druppels naar beneden, een teken van een naderende onweersbui. “Kom Simon, we gaan naar binnen, kom snel!’ Kendall rende naar binnen.

‘Is de wasmachine van de zon het water aan het wegpompen Kendall? En daarna centrifugeren?”

‘Jij snapt het Simon! Kom nu maar snel naar binnen!’ 

• • •