Nieuwsbrief N° 62, Maart 2022
De afgelopen vier weken is er veel gebeurd. Mooie adopties, mensen die voor ons klaar stonden, maar ook zaken die ons bloed, zweet en tranen gekost hebben…
- Zoals altijd beginnen we met de adopties. De pup Ketura (zusje van Ismael en Lea) is geadopteerd. Alleen voor het zusje Anaïs zoeken we nu nog een adoptiegezin. Ook pupje Petalo mag afreizen. Haar zusje Dulce werd kortgeleden ook geadopteerd en zal met haar meereizen naar Nederland. Twee galgo’s zijn geadopteerd. Een van hen, Gorrion, kon zijn opvanggezin in Nederland verlaten en verhuizen naar de adoptanten en de andere, Meiga, zal ook snel naar Spanje achter zich kunnen laten. Ook Rubio, die al enkele maanden in België in een opvanggezin verbleef, is inmiddels verhuisd naar zijn adoptiegezin. Dat geldt ook voor Mango, deze leuke podenco werd opgevangen in Nederland en daardoor werden de adoptie-kansen flink vergroot, en inmiddels is ook Mango “forever home”. Lieve Cody stond al lange tijd op onze website. Al zijn broertjes en zusjes hadden de shelter al verlaten maar hij was, qua uiterlijk, een beetje de vreemde eend in de bijt en bleef als laatste over. Maar binnenkort zal ook hij de shelter voorgoed kunnen verlaten. Duki, de terriër, heeft Spanje al achter zich gelaten en woont nu bij zijn adoptanten. En dan Alaska, zij beleefde hele spannende avonturen maar herstelde zich wonderbaarlijk snel en ook zij heeft het opvanggezin inmiddels ingeruild voor haar adoptiegezin. En tenslotte Curro. Deze heel oude podenco was ook in opvang gekomen in Nederland maar hij is zo oud en kwetsbaar (maar vangt nog steeds ratten!) dat hij in het opvanggezin mag blijven. Hij vraagt immers niet veel en hobbelt daar wat rond tussen de andere honden. We zijn heel blij voor hem! Hartelijk dank aan alle opvanggezinnen!
- Ontsnapping en vermissing zijn zo ongeveer de grootste nachtmerries voor de adoptanten/opvanger, de stichting en de Spaanse vrijwilligers. Het gevaar zit soms in een klein hoekje en dat kleine hoekje wist Alaska precies te vinden waardoor zij kon ontsnappen. In de storm, de kou, net geschoren met een jasje aan…. Er volgde 24 hele spannende uren, waarin opvanger Jannette heel veel hulp kreeg van Honden Zoekteam Noordwest. Door hun goede aanpak en coördinatie lukte het uiteindelijk Jannette om Alaska weer te pakken te krijgen. Ze was haar jasje inmiddels kwijt en was natuurlijk erg moe van de afstand die ze had afgelegd, maar verder was ze ongedeerd. Van elke vermissing kun je leren en in dit geval: een storm kan rare dingen doen, ook met je omheining!
- Veel tijd en energie is er gestoken in het zoeken naar de beste oplossing voor Pippo. Deze kleine bodeguero bleek filaria te hebben en moest een heel traject van behandeling in. We vonden een goede kliniek, waar men niet de absolute hoofdprijs vroeg en uiteindelijk vonden we ook iemand die Pippo zou kunnen begeleiden in dit traject, iets wat voor de adoptanten erg complex zou zijn. Pippo heeft nog een lange weg te gaan, maar het gaat goed met hem, lijkt zijn plekje bij zijn opvanger gevonden te hebben en kan de behandeling ondergaan. Voorlopig zal dit kleine mannetje nog niet klaar zijn voor adoptie.
- En dan het verhaal van Roscon. Roscon werd in Spanje omschreven was als een heerlijk hondje, dat prima paste in zijn opvanggezin, goed was met kinderen, actief en vriendelijk, maar hij leek helemaal niet te matchen met zijn adoptiegezin. Al na een paar dagen kregen we het verzoek om hem te herplaatsen. Hij zou onhandelbaar zijn, alsmaar blaffen, bijten, incontinent zijn en gevaarlijk zijn voor de kinderen. De dierenarts had hem zelfs omschreven als: ” Het is een wilde hond die nooit geplaatst had mogen worden”. Men wilde het bezoek van een therapeut niet afwachten, Roscon moest weg. Dan gaan bij een stichting alle alarmbellen af. We willen uiteraard wel zoeken naar een andere adoptiegezin, maar wat voor gezin? En hoe snel kan dat? En hoe is het met arme Roscon? We hebben heel veel mensen benaderd en kregen veel medewerking. Iedereen was keihard aan het werk: zoeken naar een oplossing voor Roscon, en het liefst een onmiddellijke oplossing. Via Annelies (die al eens eerder een hondje direct ergens had opgehaald) kwamen we bij een andere bekende terecht, Martine en die besloot dat Roscon direct naar haar toe kon komen. Zij ging hem ophalen. En vrijwel meteen kregen we berichten waarin we de oude Roscon weer herkende (“Super hondje, geen agressie, hoog knuffelgehalte, wat een leuk hondje, we genieten van hem”), en we kregen ook filmpjes van een blije Roscon. Afgelopen weekend is Roscon verhuisd naar zijn (vermoedelijke) adoptiegezin en ook daar was men meteen verliefd op Roscon (“Wat een leukerd, kan allemaal niet beter, meteen een klik”). Het Spaanse opvanggezin kan nu ook weer rustig slapen, want wat hebben zij een zorgen gehad over Roscon! Ze waren zo verliefd op dit hondje maar omdat ze altijd willen kunnen blijven opvangen hadden ze hem uiteindelijk toch laten gaan…En dan wil je geen verontrustende verhalen horen, zo vlak na adoptie. Roscon en wij hebben geluk gehad, omdat het lukte om snel een goede oplossing te vinden. Waar het fout is gelopen in het adoptiegezin blijft (gedeeltelijk) de vraag.
- We ontvingen al veel aanmeldingen voor onze wandeling op 2 april. Houd onze FB-pagina goed in de gaten want binnenkort plaatsen wij nog wat wetenswaardigheden over de wandeling. Aanmelden kan nog! Klik hier Jubileumwandeling!
