Hoe is het met Zair?
Eindelijk kunnen we jullie bijpraten over Zair.
Na de redding van Zair op 27 oktober hadden we als eerste doel: ze moet direct naar een veilige plek.
En die plek werd gevonden in een opvanggezin, mét toestemming van de adoptant. We wilden allemaal een goede en veilige plek op korte en lange termijn.
Omdat het welzijn van Zair voorop stond hebben we er voor gekozen om haar eerst tot rust te laten komen en een goed beeld van haar te krijgen. En dat kon in het opvanggezin.
We hebben naar alle geïnteresseerde en bezorgde mensen duidelijk gemaakt dat Zair veilig was en in een opvanggezin zat (zie nieuwsbrief oktober) en dat we tijd nodig hadden om zaken in goede banen te leiden.
Maar soms hadden we het gevoel dat ons (en Zair) die tijd niet gegund werd. Want we kregen heel wat over ons heen.
Mensen die ons ‘geheimzinnig‘ noemden of ‘goed fout bezig’ ‘onbetrouwbaar’, ‘een slechte stichting’, mensen die ons waarschuwden: ‘jullie krijgen half Facebook over je heen’
Mensen die geen genoegen wilden nemen met ons bericht dat Zair veilig was in een opvanggezin maar precies wilden weten wat wij van plan waren en wáár ze was. En zelfs actief op onderzoek uitgingen.
Mensen die geen kans voorbij lieten gaan om ons zwart te maken, publiekelijk.
En dat leek niet zozeer uit bezorgdheid over Zair (zij was immers op een veilige plek) maar eerder om ons te kunnen ‘betrappen’ op iets wat men blijkbaar onvergefelijk vond.
Mensen die teksten gebruiken als: niet teruggeven aan adoptant! en daarbij totaal voorbij gingen aan het feit dat zij eigenaar was, en niet wij. En dat samen in gesprek blijven en er goed uitkomen dus wenselijk en belangrijk was.
We hadden veel tijd en veel geduld nodig.
Er is door lieve mensen veel werk verzet om alles tot een goed eind te brengen. Mensen die niet met naam genoemd willen worden maar mensen die wij ontzettend dankbaar zijn.
Het was een heel proces. Een proces dat door bemoeienis van sommige mensen verstoord dreigde te worden.
We hebben vaak gedacht: ‘laat het ons toch op onze manier doen, heb geduld en vertrouwen!’
Wij hebben als stichting bewogen binnen juridische kaders.
We willen altijd mensen met respect behandelen ook al zijn we het niet altijd met elkaar eens. Daarom hebben we niemand op sociale media beschuldigd of veroordeeld en hebben we ons nergens publiekelijk verdedigd (ook waren beschuldigingen onterecht); dat zou heel gemakkelijk zijn geweest maar zou echt niets bijdragen aan een goede afloop van het proces.
Het heeft bloed, zweet, tranen, geld en slapeloze nachten gekost, juist ook door de tegenwerking van sommige mensen. En wij hebben er van geleerd, want ook wij hebben fouten gemaakt.
Het welzijn van Zair was altijd ons kompas.
Het was een lange reis waarvan wij niet wisten waar en hoe het zou eindigen. En nu zijn we dan aan het einde van die reis.
Wij zijn ontzettend blij nu te kunnen melden dat we in goed overleg met haar eerste adoptant een nieuwe en veilige plek gevonden hebben voor Zair.
Zair is geadopteerd en woont in een mooie roedel.