Nieuwsbrief N° 101
We gaan richting zomer en hopelijk met fijn weer voor de hondjes en hun eigenaren.
- Zoals altijd beginnen we weer met een overzicht van de hondjes die de afgelopen maand geadopteerd zijn. Lieve Brandy kon het opvanggezin van Claudia verlaten en wat ziet ze er goed uit nu: van een hond met zeer zwaar overgewicht naar een vrolijk hondje. Vera, die gered werd uit het dodingstation geniet nu van haar leven in Nederland. Ook Frenchy, het Franse bulldogje (mix), is inmiddels thuis bij haar adoptiegezin. Lieve Kiki woont nu in België, waar ze het huis deelt met 2 andere honden, waaronder een Hobodog. Galgo-pup Chelsy moet nog even geduld hebben: volgende maand reist zij naar haar adoptie-gezin.
- Eind juli komen er nieuwe honden naar Nederland, waaronder enkele opvanghonden. Onder hen de Spaanse Waterhond Noa. We hopen een beter beeld van haar te krijgen als ze eenmaal in een opvanggezin verblijft zodat we weten wat voor gezin het beste bij haar past. Pastora mag ook in opvang komen. Pastora wijde echt weg in de volle shelter, haar voetzooltjes liep ze stuk op het beton en ze werd gebeten door andere honden. Pastora is al 11 jaar. Ze zijn heel blij dat ze nu in opvang mag komen bij Ans, die al ontzettend veel ervaring heeft met verschillende windhonden. En heel fijn voor Elvis dat ook hij naar Nederland mag komen om vanuit het opvanggezin op zoek te gaan naar een goede match met een adoptant.
- Speciale aandacht voor Oreo en Ikon. Oreo verblijft nog altijd in een opvanggezin waar hij tijdelijk, als noodopvang, terecht kon. We zoeken voor hem een adoptiegezin of een ander opvanggezin. Oreo heeft inmiddels ook een kattentest afgelegd en hij is geslaagd! Hij is ook meegegaan op vakantie en dat heeft hij uitstekend gedaan. Oreo is gewoon een tophond!
Ikon verblijft ook alweer enkele maanden in een opvanggezin maar nu de vakantieperiode nadert zoeken we voor de weken dat het opvanggezin op vakantie is en tijdelijke opvang voor hem. Wilt u precies weten welke periode en heeft u vragen over Ikon neem dan contact met ons op. Natuurlijk zou een adoptiegezin voor Ikon helemaal geweldig zijn!
- Stichting Hobodogs neemt deel aan de klankgroep van Stichting SAAN (Stray Animal Association Netherlands). Stichting SAAN wil de kwaliteit van adoptie van buitenlandse zwerfdieren verbeteren en professionaliseren en met een brancheorganisatie voor en door zwerfdierstichtingen een stem vormen binnen de sector en naar de overheid. We hopen een bijdrage te kunnen leveren door onder andere mee te praten over kwaliteitseisen, verbeterpunten rondom transport en ervaringen uit te wisselen. Meer informatie vindt je op: https://www.saanetherlands.com
- We deden via de Stichting DierenDonaties een oproep voor 25 sliplijnen voor Puntanimals. Deze shelter heeft verschillende vrijwilligers die af en toe met de honden gaan wandelen en een paar keer per jaar organiseren ze ook een grote wandeling waarbij geprobeerd wordt zoveel mogelijk honden mee te nemen. Met behulp van de sliplijnen kunnen de honden dan snel en op een veilige manier worden aangelijnd waarbij uiteraard de “stop” op de lijn gebruikt wordt zodat het comfortabel is voor de honden. Lees meer op: 25-sliplijnen-voor-de-honden-via-stichting-hobodogs
- En dan eindigen we uiteraard met weer een mooie Column van Mieke
Een doodgewone dag
Ik word wakker van de regen die tegen het raam klettert. Hoe laat zou het zijn? Ik draai me om, pak mijn horloge en zie dat het 7.30u is. Nog harder klettert de regen tegen het raam.
Het is zondagochtend, 7.30u en het regent! Toch maar opstaan want de honden willen vast naar buiten. Of niet? Het is nog heel rustig beneden. Hebben zij ook in de gaten dat het regent?
Even later gaan we samen naar beneden. Daar worden we uitbundig begroet door Kendall, Cubaan en Simon. Cubaan moeten we elke ochtend tot bedaren brengen want zij springt met vier poten tegelijk de lucht in! Kendall doet blij mee en Simon gaat achter ons staan om te voorkomen dat hij verpletterd wordt! Terwijl ik de gordijnen open loopt Paul door naar de garage, gevolgd door een enthousiast groepje viervoeters. Simon springt automatisch op een heel oude hutkoffer wat speciaal voor hem daar staat. En wij zitten er op als we onze laarzen of wandelschoenen aan doen. Kendall ligt rustig, Cubaan springt nog steeds en kwispelt met ongelofelijke kracht haar staart heen en weer. Soms tegen de reiskoffer, dan weer tegen de auto.
Een wonder dat ze haar staart nog nooit stuk heeft geslagen.
Volgens buienradar blijft het een half uur droog; dan kunnen de regenjassen aan de kapstok blijven hangen. Nou ja, voor de honden dan hè, wij hebben wel een regenjas met capuchon aangedaan. Zoals altijd klinkt: ‘kunnen we?’ ‘Ja, we kunnen!’
Dat betekent dat halsbanden, korsetjes en lijnen veilig zijn aangedaan en dat de buitendeur open gedaan kan worden …. daar gaan we, op naar het bos.
Maar halverwege kijken we elkaar aan, we zien heel veel donkere wolken richting dorp komen.
Wat doen we? Allebei tegelijk trekken we een moeilijk gezicht: moeten we echt naar het bos? Wat vind jij? Het antwoord is: nee, we gaan niet naar het bos! We kiezen voor de alternatieve route: het wordt een rondje rondom het dorp.
We zijn nog maar nèt thuis als de wolken hun lading droppen. Snel jassen en laarzen uit, riemen en korsetjes uit en op naar het ontbijt.
Terwijl ik het water voor de thee opzet en een pannetje water om eieren te koken, vult Paul drie bakken met brokken voor de honden. Brood, boter, kaas, jam, bordjes, bestek, alles voor het ontbijt zet ik op tafel, hè hè, ik ga snel zitten. En zodra ik zit kan Paul voor de honden hun bak neerzetten. Alles volgens een vast ritueel.
Als ook Paul aan tafel zit loopt Cubaan schichtig naar haar bak en begint voorzichtig te eten.
Simon en Kendall eten onverstoord hun bak leeg. Ach jee, ik heb vergeten de theepot op tafel te zetten, hij staat nog op het aanrecht. Dan maar even wachten totdat Cubana klaar is met eten. Want bij de minste beweging van ons vlucht ze weg uit de keuken. Alles wat met eten te maken heeft maakt Cubana angstig, schuw en onzeker. Maar als we rustig aan tafel blijven zitten durft ze haar bak leeg te eten. Ze eet héél snel, dat wel. Nou ja, wat geeft het, als ze maar eet, dat is het belangrijkste.
Even later, als de bakken leeg en daarna schoon gelikt zijn door Simon, liggen ze alledrie naast elkaar lekker lui te wezen. Vanuit de keuken kijken we naar dit rustgevend tafereel.
‘Dit is genieten, ja toch?’ Ik knik: ‘Absoluut!’
Ik schenk thee in, Paul pakt de krant, de kookwekker meldt dat de eieren lang genoeg gekookt hebben, ik schep ze uit het kokende water, zet ze in de eierdopjes en ga weer zitten.
Inmiddels is het 9 uur en de nieuwlezer op de radio leest de weersvoorspelling voor….veel regen!
Stiekem vind ik zo af en toe een regenachtige dag wel gezellig. Het geeft een speciaal sfeertje in huis; lamp aan, kranten en tijdschriften op tafel, lekker lang ontbijten, als de theepot leeg is gaan we door naar de koffie met ontbijtkoek, heerlijk zo’n doodgewone dag waarop de regen tegen de ramen klettert! Heb jij dat ook?
Maar ik hoop, als je dit leest, dat de zon weer schijnt!
