Veel vakanties zijn al begonnen en als het weer een beetje meezit is dat ook voor de honden genieten1
“Wat bepaalt de hoogte van de adoptie-bijdrage?We spreken van adoptie-bijdrage en niet over adoptie-prijs. Het geld dat u betaalt is een bijdrage aan de shelter waar de betreffende hond vandaan komt. Stichting Hobodogs betaalt voor elke hond eenzelfde bedrag, ongeachte leeftijd, grootte, verblijfperiode in de shelter en gezondheid. Voor dit bedrag wordt de hond voorzien van een chip, ingeënt, vinden bloedonderzoeken plaats (indien mogelijk), wordt de hond behandeld tegen parasieten en krijgt hij een paspoort. Daarnaast betalen wij het transport van de hond en het retourneren van spullen. Wij zijn aanwezig bij de aankomst.Waarom is de bijdrage voor (bijna) alle honden even hoog?De bijdrage voor een hond kan gezien worden als een ondersteuning van de shelter/protectora/ stichting. Uw betaalt dus niet zozeer voor “uw” hond, maar u maakt het mogelijk dat alle Spaanse vrijwilligers hun werk kunnen blijven doen. De adoptie-bijdrage dekt doorgaan niet de kosten die gemaakt zijn voor uw hond. Een hond die gevonden is, behandeld of soms zelfs geopereerd moest worden, gesteriliseerd, soms lange tijd medicatie moet slikken, soms dieetvoer nodig heeft en soms jaren in een shelter verblijft heeft uiteraard veel meer gekost dan uw adoptiebijdrage. Een shelter is volledig afhankelijk van giften. Het bedrag dat wij de shelter betalen staat vast, ongeacht de voorgeschiedenis en de gemaakte kosten. Dit bedrag is “markt-conform”. Wij willen niet bepalen wat een hond “waard” is. Is een oude hond minder waard? Wanneer ís een hond oud? Daarom hanteren wij voor bijna alle honden dezelfde bijdrage, (voor ongesteriliseerde honden geldt een aangepaste prijs ). Er verblijven ook honden die misschien nooit geadopteerd zullen worden, maar zij moeten natuurlijk ook eten, behandeld worden, een dak boven hun hoofd hebben. Alle honden in de shelter worden gesteriliseerd en dit kan door uw bijdrage. Kortom: u koopt geen hond, u ondersteunt goed werk!”
“Beste Simon,
Kortgeleden is mijn lieve vriendin Beppie overleden.
Het was haar nadrukkelijke wens dat haar spullen niet nutteloos in een hoek van de zolder zouden belanden. Dat vond ze zonde. Enerzijds omdat Beppie tegen verspilling was en anderzijds omdat nog heel veel vrienden wachten op een eigen thuis.
Natuurlijk wilden wij, mijn vriend Monte en ik, haar wens uit laten komen.
Dus zijn wij op zoek gegaan en uiteindelijk ben jij de gelukkige geworden!
Of zoals Monte het zei:’Simon erft Beppie’s spullen!’
Ik heb van Monte gehoord dat je nog wat pillen en prikken moest krijgen vanwege een hoopje pieren in je buik. Wormen bedoel ik natuurlijk. En dat heeft even tijd nodig gehad.
Maar ben je inmiddels zo ver dat je kunt reizen? Is je kuur afgelopen? Ik hoop het.Waarom ik het vraag …. wel, ik ben erg verdrietig Simon want mijn grote vriend Monte, hij is er niet meer. Ook hij is overleden. Vrij onverwacht toch wel. Het ging heel snel slechter en slechter met hem. Hij kreeg steeds meer pijn. Binnen enkele dagen kon hij niet meer lopen, niet meer staan, de laatste dag kon hij zelfs zijn hoofd niet meer draaien. Zelfs dat deed hem pijn.
Toen heb ik afscheid moeten nemen van Monte.
Ik kan nog niet begrijpen dat hij er nooit meer zal zijn. We deden alles samen, alles!
Mijn hart doet pijn. Ik heb geen trek in eten. Ik lig veel op mijn kussen met mijn hoofd op mijn poten, ik voel me somber. Ik voel me alleen.
Nu wandel ik in mijn eentje naar het bos. Dat is saai.
Ja, tuurlijk snuffel ik hier en een beetje daar, maar echt lol heb ik er niet in.
Steeds kijk ik achterom of Monte er aan komt want de laatste weken was hij wat langzamer. Maar dan voel je weer die rare schok door je hele lijf: hij is er niet meer. Nooit meer.
Een leven zonder vriend is helemaal niks hoor Simon.
En Monte was niet zomaar een vriend, nee, hij was de beste, aller, allerbeste vriend die ik ooit gehad heb. We deelden alles samen. Wij zijn nog nooit boos op elkaar geweest. Echt niet. Daarom maakt zijn afscheid me zo vreselijk verdrietig.Kun jij me laten weten wanneer je komt Simon? Dan ga ik de dagen tot je komst tellen!
En als ik me somber voel ga ik aan je denken. En dan zeg ik tegen mezelf: Simon komt al snel. Simon wordt mijn nieuwe vriend! Ik zal er zijn hoor, als je aankomt met de grote truck!
En als we thuis zijn ga je ik je vertellen over Beppie en over Monte.
En jij gaat mij vertellen wat jij allemaal hebt meegemaakt.
Ik vind het zo ontzettend fijn dat je komt Simon. En nog fijner dat je mijn vriend wil zijn!”Poot van Kendall
Al vrij snel kwam het antwoord van Simon.
“Dag Kendall,
Wat verdrietig dat je liefste vriend Monte is overleden. Je schrijft dat hij erge pijn had. Misschien is het een troost voor je dat hij nu op een wolkje woont en geen pijn meer heeft.
Als ik er ben moet je me alles vertellen over Monte. En ook over Beppie.
Want ik ben erg dankbaar dat ik haar erfgenaam ben. Beppie was vast een lieverd, dat kan niet anders. En ja, ik wacht al héél erg lang op iemand die het wel met mij ziet zitten.Dus ik ben heel erg blij dat ik bij jou mag komen wonen.
Ik weet ook zeker dat wij hele goede vrienden zullen worden.
Je wil graag weten wanneer ik kom; momenteel rust ik uit van de behandeling. Alle pillen en prikken heb ik gehad.
Ik ben bijna voldoende sterk om de lange reis te kunnen maken!Als je 20 keer naar het bos bent gewandeld, dan kom ik!”
Dag vriend, tot gauw. Simon