Nieuwsbrief N° 90, juli 2024

By Ilse van den Oetelaar, 14 juli 2024

Veel vakanties zijn al begonnen en als het weer een beetje meezit is dat ook voor de honden genieten1

  • Zoals jullie gewend zijn, eerst een overzicht van de geadopteerde honden. Een aantal honden hebben hun opvanggezin verlaten en hebben inmiddels hun intrek genomen bij het adoptiegezin. Onder hen Chico, die bij Annelies verbleef. Hij was zo voorbeeldig dat het ons niet verbaasde dat hij zo snel geadopteerd werd. Ook Marifé is verhuisd van het opvanggezin van Katrien naar haar adoptie-gezin en daarmee heeft ook zij een eigen plek gevonden. En gelukkig geldt dat ook voor Kleintje. Dit gevoelige hondje kon gelukkig in het opvanggezin van Jannette terecht en heeft daar veel geleerd en zo was zij ook klaar voor adoptie. De jonge Chico-2 kwam rechtstreeks  uit Spanje en woont nu bij zijn adoptie-gezin. En dan de senior Bum, hij mag zijn oude dag slijten in een Hobodog-adoptiegezin  Tenslotte de schattige galgo-pup Zen, hij werd met broertjes en zusjes gevonden. Inmiddels is het hele nest geadopteerd en Zen komt binnenkort naar Nederland.

 

  • Update over PACO: Paco stond al jaren op onze website. Ooit was hij samen met Fernanda terecht gekomen in de shelter van Puntanimals. Ze werden toen 10 jaar geschat. In het begin trokken ze erg naar elkaar toe en zochten we een plek waar ze samen zouden kunnen blijven. Maar na enkele maanden in de shelter bleek dat ze niet meer speciaal veel naar elkaar trokken en om hun adoptie-kansen te vergroten besloten we dat het niet meer echt noodzakelijk was dat ze samen zouden blijven. Fernanda ging in gezondheid achteruit en het verblijf in de shelter deed haar geen goed. Gelukkig kon ze naar een betaalde opvang. Paco kwam daar ook  terecht omdat hij een behandeling aan zijn oren nodig had. Helaas overleed Fernanda in de opvang, en we waren verdrietig dat het niet gelukt was om een echte eigen plek voor haar te vinden. Paco leek zijn draai wel te vinden in de opvang maar ook hem gunde we een eigen plek, en eigen adoptie-gezin. Maar helaas… ook voor kwam er niemand. En ook Paco werd ouder. En nét op het moment dat iemand belangstelling voor hem had moesten de vrijwilligers in Spanje concluderen dat hij een te pijnlijke achterhand had om nog te reizen. Er werd daarom besloten dat hij in de betaalde opvang mocht blijven, een opvang die voor hem inmiddels als “thuis”  voelde. Daarop hebben we een oproep gedaan voor een bijdrage in de kosten voor Paco, zodat hij inderdaad in de opvang kon blijven en de medicatie kon krijgen die hem zouden helpen bij zijn artrose. Gelukkig ontvingen we een mooi bedrag, en een deel daarvan zijn donaties die maandelijks terugkomen. In de opvang hebben ze kussens afgeschaft  zodat hij wat zachter kan liggen (maar vaak geeft hij toch de voorkeur aan de koude grond). We hopen dat Paco nog een mooie tijd kan hebben in de opvang.  De vrijwilligers van Puntanimals bedanken alle donateurs!

 

 

 

  • Graag willen we in deze nieuwsbrief (opnieuw) uitleg geven over de adoptie-bijdrage. We krijgen hierover af en toe vragen en zelfs ook schofferende opmerkingen als ” Belachelijke prijzen”. Dat de bijdrage de afgelopen jaren verhoogd is ligt grotendeels aan de verhoging van de transportkosten. 7 Jaar geleden konden we nog een hond voor 60 euro naar Nederland/België halen. Nu betalen we tussen de 150-220 euro… In al die jaren is de bijdrage aan de shelter slechts met 45 euro verhoogd (noodzakelijk gezien de hogere dierenartskosten, vaste lasten en voer). De adoptiebijdrage dekt daarmee nog altijd niet de kosten die zij maken. Gelukkig kunnen we ze extra ondersteunen met donatie-gelden.  En nog steeds is het zo, uiteraard, dat onze stichting er geen geld aan overhoudt. Op onze pagina Veel gestelde vragen staat er de volgende uitleg:

 

“Wat bepaalt de hoogte van de adoptie-bijdrage?We spreken van adoptie-bijdrage en niet over adoptie-prijs. Het geld dat u betaalt is een bijdrage aan de shelter waar de betreffende hond vandaan komt. Stichting Hobodogs betaalt voor elke hond eenzelfde bedrag, ongeachte leeftijd, grootte, verblijfperiode in de shelter en gezondheid.  Voor dit bedrag wordt de hond voorzien van een chip, ingeënt, vinden bloedonderzoeken plaats (indien mogelijk), wordt de hond behandeld tegen parasieten en krijgt hij een paspoort. Daarnaast betalen wij het transport van de hond en het retourneren van spullen. Wij zijn aanwezig bij de aankomst.Waarom is de bijdrage voor (bijna) alle honden even hoog?De bijdrage voor een hond kan gezien worden als een ondersteuning van de shelter/protectora/ stichting. Uw betaalt dus niet zozeer voor “uw” hond, maar u maakt het mogelijk dat alle Spaanse vrijwilligers hun werk kunnen blijven doen. De adoptie-bijdrage dekt doorgaan niet de kosten die gemaakt zijn voor uw hond. Een hond die gevonden is, behandeld of soms zelfs geopereerd moest worden, gesteriliseerd, soms lange tijd medicatie moet slikken, soms dieetvoer nodig heeft en soms jaren in een shelter verblijft heeft uiteraard veel meer gekost dan uw adoptiebijdrage. Een shelter is volledig afhankelijk van giften. Het bedrag dat wij de shelter betalen staat vast, ongeacht de voorgeschiedenis en de gemaakte kosten. Dit bedrag is “markt-conform”. Wij willen niet bepalen wat een hond “waard” is. Is een oude hond minder waard? Wanneer ís een hond oud? Daarom hanteren wij voor bijna alle honden dezelfde bijdrage, (voor ongesteriliseerde honden geldt een aangepaste prijs ). Er verblijven ook honden die misschien nooit geadopteerd zullen worden, maar zij moeten natuurlijk ook eten, behandeld worden, een dak boven hun hoofd hebben. Alle honden in de shelter worden gesteriliseerd en dit kan door uw bijdrage. Kortom: u koopt geen hond, u ondersteunt goed werk!”

 

 

 

 

 

 

 

 

  • En dan is het weer tijd voor een ontroerend verhaal in de Column van Mieke:

 

 

 

 

DE ERFGENAAM

 

“Beste Simon,

Kortgeleden is mijn lieve vriendin Beppie overleden.
Het was haar nadrukkelijke wens dat haar spullen niet nutteloos in een hoek van de zolder zouden belanden. Dat vond ze zonde. Enerzijds omdat Beppie tegen verspilling was en anderzijds omdat nog heel veel vrienden wachten op een eigen thuis.
Natuurlijk wilden wij, mijn vriend Monte en ik, haar wens uit laten komen.
Dus zijn wij op zoek gegaan en uiteindelijk ben jij de gelukkige geworden!
Of zoals Monte het zei:’Simon erft Beppie’s spullen!’
Ik heb van Monte gehoord dat je nog wat pillen en prikken moest krijgen vanwege een hoopje pieren in je buik. Wormen bedoel ik natuurlijk. En dat heeft even tijd nodig gehad.
Maar ben je inmiddels zo ver dat je kunt reizen? Is je kuur afgelopen? Ik hoop het.

Waarom ik het vraag …. wel, ik ben erg verdrietig Simon want mijn grote vriend Monte, hij is er niet meer. Ook hij is overleden. Vrij onverwacht toch wel. Het ging heel snel slechter en slechter met hem. Hij kreeg steeds meer pijn. Binnen enkele dagen kon hij niet meer lopen, niet meer staan, de laatste dag kon hij zelfs zijn hoofd niet meer draaien. Zelfs dat deed hem pijn.

Toen heb ik afscheid moeten nemen van Monte.
Ik kan nog niet begrijpen dat hij er nooit meer zal zijn. We deden alles samen, alles!
Mijn hart doet pijn. Ik heb geen trek in eten. Ik lig veel op mijn kussen met mijn hoofd op mijn poten, ik voel me somber. Ik voel me alleen.
Nu wandel ik in mijn eentje naar het bos. Dat is saai.
Ja, tuurlijk snuffel ik hier en een beetje daar, maar echt lol heb ik er niet in.
Steeds kijk ik achterom of Monte er aan komt want de laatste weken was hij wat langzamer. Maar dan voel je weer die rare schok door je hele lijf: hij is er niet meer. Nooit meer.
Een leven zonder vriend is helemaal niks hoor Simon.
En Monte was niet zomaar een vriend, nee, hij was de beste, aller, allerbeste vriend die ik ooit gehad heb. We deelden alles samen. Wij zijn nog nooit boos op elkaar geweest. Echt niet. Daarom maakt zijn afscheid me zo vreselijk verdrietig.

Kun jij me laten weten wanneer je komt Simon? Dan ga ik de dagen tot je komst tellen!
En als ik me somber voel ga ik aan je denken. En dan zeg ik tegen mezelf: Simon komt al snel. Simon wordt mijn nieuwe vriend! Ik zal er zijn hoor, als je aankomt met de grote truck!
En als we thuis zijn ga je ik je vertellen over Beppie en over Monte.
En jij gaat mij vertellen wat jij allemaal hebt meegemaakt.
Ik vind het zo ontzettend fijn dat je komt Simon. En nog fijner dat je mijn vriend wil zijn!”

Poot van Kendall

 

 

Al vrij snel kwam het antwoord van Simon.

“Dag Kendall,

Wat verdrietig dat je liefste vriend Monte is overleden. Je schrijft dat hij erge pijn had. Misschien is het een troost voor je dat hij nu op een wolkje woont en geen pijn meer heeft.
Als ik er ben moet je me alles vertellen over Monte. En ook over Beppie.
Want ik ben erg dankbaar dat ik haar erfgenaam ben. Beppie was vast een lieverd, dat kan niet anders. En ja, ik wacht al héél erg lang op iemand die het wel met mij ziet zitten.

Dus ik ben heel erg blij dat ik bij jou mag komen wonen.
Ik weet ook zeker dat wij hele goede vrienden zullen worden.
Je wil graag weten wanneer ik kom; momenteel rust ik uit van de behandeling. Alle pillen en prikken heb ik gehad.
Ik ben bijna voldoende sterk om de lange reis te kunnen maken!

Als je 20 keer naar het bos bent gewandeld, dan kom ik!”

Dag vriend, tot gauw. Simon