Nieuwsbrief N° 107

By Ilse van den Oetelaar, 13 december 2025

Laatste nieuwsbrief van 2025!

• Afgelopen maand hebben we voor de volgende honden een adoptiegezin gevonden.  Trufa is maar kort in haar opvanggezin geweest (waar ze Truffel werd genoemd) want ze werd al snel opgemerkt en kon verhuizen naar haar adoptiegezin. Teca, de ruwharige podenco met een loopbeperking door een oude breuk in haar poot stond al langere tijd op onze website. Gelukkig zag een fijn adoptiegezin in Teca de hond die zij zochten en dus werd ze geadopteerd. Venus, de prachtige herdershond, wordt geadopteerd door Nederlandse mensen die op een mooie locatie bij Malaga wonen, dus zij hoeft geen verre reis te maken.

 

 

 

• We geven een update over Nillis: Nillis kwam in december 2024 in opvang in België en begon een traject om van angstig, en fysiek beschadigd hondje uit te groeien tot een blije en pijnvrije knul. Door een ongeluk of mishandeling in Spanje had hij 2 kapotte heupjes en een gebroken ontwrichte elleboog. Dit werd helaas pas opgemerkt toen hij zijn pootjes al op Belgische bodem zette.Ondertussen is 1 heupje al succesvol geopereerd (heupkopresectie en losse botfragmenten verwijderd), en ook zijn elleboog werd ondertussen geopereerd (artrodese waarbij het volledige gewricht vastgezet is). Deze laatste ingreep heeft Nillis een stijve voorpoot en een paar beperkingen gegeven, maar volgens de specialist zou de pijn wél weg moeten zijn nu.De (voorlopig) laatste ingreep, van zijn linkerheupje, was gepland op 23 december, maar er wordt een orthopeed geconsulteerd om te kijken of dit op dit moment echt nodig is. Nillis lijkt nu namelijk pijnvrij te bewegen en dus moeten alle voors en tegens een langs elkaar worden gezet.Nillis is een voorzichtig manneke dat stiekem erg graag speelt met andere hondjes en hen ook als voorbeeld neemt. Hij kent erg snel de routines van het gezin, is zindelijk, kan héél goed alleen thuis blijven (net dan wordt hij lekker speels), loopt ondertussen al netjes aan de lijn (héél korte stukjes!) waar hij eerst compleet in paniek raakte van de lijn, hij laat zich heerlijk rijden in een buggy, rijdt vlot mee in de auto, laat zich oppakken, nageltjes knippen, heeft een voorliefde voor lekker eten en goeie snacks. Hij heeft geen uitgesproken jachtinstinct, reageert niet op katten en leert na een slechte start in Spanje geleidelijk écht hond te zijn. Hij kan gelukkig wél vlot op de bank springen voor zijn dutjes. Hij is een zonneklopper en ligt erg graag in de tuin te genieten. Hij blaft niet overmatig, maar waakt nu wel mee met de andere honden en heeft een prachtig warme diepe blaf. Omdat de andere honden wel beweging nodig hebben, blijft hij ook af en toe helemaal alleen thuis voor max 2 uurtjes en ook dat gaat prima.Echter, hij is nog geen knuffelhond. Hij laat alles toe, en ondergaat dit gelaten, maar écht genieten moet hij nog leren, en hij zal ook niet uit zichzelf affectie vragen. Hier moet wel rekening mee gehouden worden. Alles op zijn tempo, niet willen overladen met knuffels en kusjes want dan kruipt hij weer in zijn schulp.Nillis is ook erg slim, en vindt mentale uitdaging leuk! Snoepjes zoeken is zijn favoriete bezigheid.Wat zoekt Nillis? Een (podenco) liefhebber die al 1 of meerdere honden heeft, die rekening kunnen houden met zijn fysieke beperking. Een thuis mét ruime tuin waar hij op eigen tempo zijn fysieke beperkingen kan overwinnen, en ook af en toe zijn behoefte mag doen als het wandelen niet lukt. Een plek waar men de liefde en het geduld kan bieden om hem verder te helpen naar een gelukkige 2de kans. Waar men eventueel ook bereid is om hem af en toe mee op avontuur te nemen met een buggy. Want dat vindt hij superleuk om te doen! Wil je meer weten over Nillis? Het huidige fostergezin kan alles over hem vertellen. Het streven is dat Nillis uiterlijk in het voorjaar zijn opvanggezin kan verlaten. Hij is nu al ruim een jaar in het opvanggezin. Maar er zijn plannen om in het voorjaar een actiever vakantie te ondernemen en dan zou Nillis niet mee kunnen. We zoeken voor hem een definitieve, goede plek.

 

 

 

 

• Weer een prachtige actie van de mensen achter de Faceboekgroep: Hier Helpen wij dieren! De afgelopen weken hielden zij een veiling voor Robby en Nillis en op 6 december konden zij melden:  Update Robby & Nillis veiling!!
  
  Het is zover, de veiling is afgehandeld. Er zijn nog items onderweg, in overleg met de ontvangers. Maar alles wat betaald is kunnen we doneren!
  We kunnen jullie allemaal mededelen dat de opbrengst een mooi bedrag is geworden van €1887,40!!
  
  We hebben dit bedrag verdeeld over Robby, de kleine podenco die onder de hoede is van Lian(en te adopteren is via Stichting Hobodogs) en podencootje Nillis (Stichting Hobodogs).
  Naar beiden hebben we een bedrag van €943,70 kunnen overmaken!! Echt super want Nillis wordt binnenkort aan zijn andere heupje geopereerd* en Robby’s potje voor medische zaken is nu lekker aangevuld.
  Het bewijs van overmaken plaatsen we d.m.v screenshots in het album Resultaten van veilingen: https://www.facebook.com/media/set/?set=oa.419524693557036&type=3
  
  Deze veiling was niet mogelijk zonder de hulp van meerdere lieve donateurs die prachtige spullen hebben gegeven en de geweldige leden van deze groep die mee hebben gedaan met de veiling, dank jullie wel!
  
  Allemaal duimen dat Nillis’ operatie goed gaat en zijn herstel spoedig zal verlopen. Ook hopen we dat er iemand voor Robby valt en hij in het nieuwe jaar een eigen mandje zal vinden.
  
  
  Groetjes, Connie & Miranda
  (* Op dit moment is nog niet zeker is Nillis inderdaad de operatie op korte termijn moet ondergaan, er zal eerst een consult plaatsvinden bij een specialist en zijn er kosten voor de fysiotherapeut. Wij houden u op de hoogte).

  Goed om deze Facebookgroep te gaan volgen want er lopen altijd interessante acties waarmee zij verschillende projecten ondersteunen. Wel even lid worden!.

 

 

 

• Aan het eind van dit jaar willen wij heel graag onze donateurs bedanken voor hun bijdragen in 2025. Zonder jullie steun zouden wij niet kunnen doen wat we nu doen. We zijn blij met alle vormen van doneren: via Teaming (slechts 1 euro per maand), Sponsorkliks (daar merk je als koper niets van!), incidentele en structurele donaties voor onze speciale Donatie- projecten, en alle spontane donaties op onze bankrekening!

 

 

 

 

• Ook Serranito willen wij extra onder uw aandacht brengen. Voor hem zoeken we met spoed een goed opvanggezin of (nog beter) een adoptiegezin. Serranito is een oudere galgo.
  Zijn verhaal: Deze prachtige, spierwitte senior galgo heeft jarenlang gedaan wat van hem werd verwacht. Hij rende, hij jaagde, hij gaf alles. Maar toen hij ouder werd en zijn jachtdagen voorbij waren, werd hij simpelweg afgedankt. Hij belandde in de shelter van Puntanimal en verbleef hier enkele jaren. Gelukkig is Serranito een paar weken geleden in Nederland bij een gastgezin aangekomen, waar zijn nieuwe hoofdstuk kan beginnen. Vergis je niet: Serranito mag dan een senior zijn, hij is nog altijd een indrukwekkende verschijning. Groot, krachtig en vol leven. Deze stoere jongen is absoluut niet angstig – integendeel, hij geniet van aandacht en wordt graag geknuffeld. In het gastgezin toont hij zich een echte gentleman naar de andere honden: rustig, sociaal en prettig in de omgang.Serranito houdt van de fijne dingen in het leven. Hij loopt graag en met plezier aan de lijn, en trekt gelukkig niet – tenzij hij een kat spot, dan vergeet hij even zijn manieren! Hij is speels en heeft energie genoeg voor leuke wandelingen. Een zachte landingsplek op de bank is daarna meer dan welkom, want knuffelen vindt hij heerlijk.In huis gedraagt hij zich over het algemeen netjes. Hij is zindelijk en hij heeft geen stress rond zijn voerbak, en hij kan prima alleen blijven – al heeft hij dat tot nu toe altijd met andere honden gedaan. Hij kan zonder problemen de trap op en wordt niet wagenziek, dus uitstapjes zijn geen enkel probleem.

  Aandachtspunten:  Eerlijkheid gebiedt ons te vermelden dat Serranito wel wat specifieke behoeften heeft:

  • Hij is sterk met zijn 30 kilo. Dus niet geschikt voor lichte mensen.
  • Hij kan niet samen met katten of kleine honden, buiten draagt hij daarom een muilkorf
  • Nieuwe honden moet je rustig aan hem introduceren
  • Hij springt graag enthousiast op 
  • Hij heeft een zwak voor onbeheerd eten – houd die boterhammen dus goed in de gaten
  • Hoe hij met kinderen omgaat is nog onbekend

  Na al die jaren van hard werken, verdient Serranito een huis waar hij eindelijk de hoofdrol mag spelen. Een plek met een zacht bed waar hij zijn vermoeide botten mag uitstrekken. Een tuin of omgeving waar hij nog lekker kan rennen en spelen. Maar bovenal: mensen die hem zien, die hem waarderen, en die hem de knuffels en aandacht geven die hij zijn hele leven heeft moeten missen.

 

 

 

 

• Veel adoptanten kijken niet uit naar Oud & Nieuw want het vuurwerk is een vreselijk iets voor de meeste honden (en andere dieren, thuis en in het wild).
  Voor honden rondom vuurwerk gelden regels als:

  altijd aangelijnd uitlaten (ook overdag), binnenhouden met oudjaar (gordijnen/ramen dicht), kalm blijven, niet straffen maar steunen , afleiding bieden met spelletjes/kauwsnacks, achtergrondgeluid (radio/tv) aan en zorgen dat ze een veilige plek hebben; vermijd grote drukte en vuurwerklawaai zoveel mogelijk, vooral na 22:00 uur op oudjaarsavond. Zorg voor een penning met telefoonnummer voor het geval ze toch ontsnappen.  Laat de hond niet alleen! Het beste blijft u gewoon thuis, in de vertrouwde omgeving (tenzij u natuurlijk naar een vuurwerk-vrije omgeving kunt uitwijken). Let extra goed op de deuren mochten er mensen in en uit kunnen lopen. Werk daarom met ” sluizen” in huis. Als een hond echt panisch is, dwing hem dan niet tot een wandeling. Liever een ongelukje in huis dan een ontsnapte hond!

 

 

• Het team van Stichting Hobodogs wenst onze adoptanten en hun honden, alle vrijwilligers in Nederland, België en in Spanje, alle donateurs, alle volgers op social media, bevriende stichtingen en iedereen die ons een warm hart toedraagt fijne en vooral veilige feestdagen.

 

 

 

 

• En dan tot slot, natuurlijk weer de

 

Column van Mieke

Mijmeren

Het schemeruurtje aan het einde van de dag, met alleen de lichtjes van de kerstboom aan, muziekje op de achtergrond, vind ik een perfect moment om even rust te nemen en stil te genieten van de bijzondere sfeer in huis tijdens de kerstperiode.

Onwillekeurig dwalen mijn gedachten af naar gebeurtenissen van het jaar dat bijna voorbij is. Was het een goed jaar? Wat is de moeite waard om te onthouden en wat wil ik zo snel mogelijk vergeten? Welk cijfer geef ik 2025? Wordt het een mager zesje of toch een royale negen?

Ik ben er nog niet uit want het was een jaar met veel zorgen onder andere om Paul die was gevallen over ongelijk plaveisel en daar een nare ontsteking in zijn knie aan overhield.  Er was veel steun en medeleven vanuit het dorp en dat was erg fijn.

Ook het verlies van Kendall heeft er behoorlijk ingehakt. 
Alle troostende woorden die heel veel mensen hebben gestuurd, deden ons echt goed.
Want verdriet bij het afscheid van een huisdier is voor iedereen invoelbaar. 

De mooiste gebeurtenis van 2025 is de geboorte van onze kleindochter, ons vierde kleinkind!
Dus dat schroeft het waarderingscijfer aanzienlijk omhoog!

Bovendien ….wat je hebt gehad, hoef je niet meer te krijgen! Een wijsheid die houvast biedt! 

Terug weer naar het schemeruurtje en het rust momentje; al mijmerend komen er steeds meer herinneringen boven borrelen. Hoe ik als kind mee mocht naar de herdertjesmis. Dat was de kerkdienst om vijf uur in de ochtend.  Ik was vijf jaar en vond het vreselijk spannend. 

Om vier uur werd ik door mijn grootvader gewekt, klappertandend in mijn flanellen pyama snel naar de woonkamer waar de kachel brandde en waar het dus lekker warm was. Slaapkamers hadden geen verwarming, wel mooie bloemen op de ramen vanwege de vorst en krakende dekens. Ik knipperde met mijn ogen tegen het felle licht en kleedde me snel aan.

Dan liepen we naar de kerk, ongeveer 2 kilometer. Onderweg sloten zich steeds meer mensen aan en zo arriveerden we bij de kerk. Daar was de kachel bij grote uitzondering ook flink opgestookt.

Na de dienst liep oma met mij langs de kerststal. Prachtig vond ik het. Maar het aller, allermooiste was de grote kerstengel. Als je een cent op haar hand legde, knikte ze langzaam met haar hoofd. Ik geloofde onvoorwaardelijk dat ze écht knikte. “Welnee’ zei opa, er zit gewoon een mechaniek in, dat hoofd, zit er los op en kun je eraf tillen. Zo kan de pastoor het geld eruit halen!” Wow, mijn opa wist ook alles! Maar oma zei knorrig:”Moet dat nou? Zo is het wel weer genoeg.’ 

En we gingen. Weer op weg naar huis. Ik had zo graag aan opa gevraagd of hij even wilde laten zien of het hoofd echt van de engel gehaald kon worden. Maar als oma zei dat het genoeg was, dan was het genoeg! Enfin, we wandelden met een lange stoet door de donkere nacht weer naar huis. Onderweg klonk het steeds “Zalig Kerstfeest” als er weer iemand bij zijn huis aagekomen was. 

Uiteindelijk waren wij ook thuis. Ik kreeg chocolademelk en de worstenbroodjes werden au-bain marie op de kachel verwarmd. Ook was er krentenbrood, een héél groot krentenbrood met roomboter.

En terwijl ik mijn worstenbroodje oppeuzelde dacht ik dat ik straks aan opa zou vragen om samen met mij nog een keer naar de kerstengel te gaan en dat hij dan haar hoofd er even af zou halen. 

In het missiebusje op de kast zaten nog heel veel losse centen, dus de kerstengel kon ik nog heel vaak laten knikken! Ik wiebelde met mijn benen en glimlachte stilletjes, het zou heel leuk worden want mijn opa durfde alles!

Lieve mensen, we naderen de eindstreep, het jaar 2025 zit er bijna op. 

Welk cijfer is het geworden denkt U? Een acht! 

Ik hoop dat U 2025 ook met een goed cijfer kunt afsluiten.

Dit was mijn laatste column van dit jaar. Ik wens u zalige, vrolijke, gezellige, mooie kerstdagen.

Voor het nieuwe jaar wens ik dat minstens één wens of droom voor u zal uitkomen.

Alle honden die nog wachten op een thuis……ik hoop oprecht dat jullie droom snel uitkomt.

Daar gaan we samen ons stinkende best voor doen!

Mieke