In verband met alle drukke werkzaamheden dit maal een dubbele nieuwsbrief.
In deze nieuwsbrief allereerst een lange opsomming van honden die geadopteerd zijn. Een groot deel van hen is inmiddels in Nederland of België. De anderen reizen binnenkort af. En aandacht voor het verhaal van Tommy..
Tommy was in het begin enorm gestresst. Hij rende als een gek door de grote tuin van haar en blafte dan heel hoog. Hens en haar dochter hebben hem onder hun hoede genomen en na een paar dagen was het een ander hondje. Ze konden lezen en schrijven met hem. Hij was veel in de tuin aan het spelen en speelde ook met de honden daar. Hij reageerde in het begin erg op autos die voorbij reden, maar dit verdween na een paar dagen. Hij at daar samen met de andere honden ook in de bijkeuken waar de wasmachine etc stond, en er was geen enkele probleem.
Ze waren echt gek op hem, daarom besloten zij hem op te gaan vangen in Nederland, zodra hij kon afreizen.
We hebben hem toen op de website gezet en er was snel een fijn echtpaar voor hem met een hele grote tuin in een rustig gebied.
Op 13 mei bleek hij in Spanje een wond te hebben aan zijn staart. Onduidelijk hoe dat kwam. De Spaanse opvanger ontdekte de wond en die ging niet dicht. Hij kreeg een muilkorf op en als ze werkte moest hij voor zijn bescherming in de bench. De wond verergerde en men moest midden in de nacht met hem voor een spoedoperatie omdat het zo vreselijk bloedde.
De opvanger was ook gek op hem. Ze zong altijd liedjes voor hem en het was een enorme knuffel.
Om op transport te gaan moeten de honden langs de dierenarts bij de shelter. De dierenarts constateerde dat de operatie niet goed was gegaan. En dus kon hij niet reizen. Dit betekende weer een operatie en nu opname in een kliniek. Daarna moest hij in deze shelter blijven, omdat de opvanger op dat moment teveel werkte en zij kon de zorg niet aan. Hij heeft hier een paar weken ook met een kap op moeten lopen.
Uiteindelijk ging hij 4 juni in de bus naar Nederland, naar Hens. Hij zou na een korte tijd naar zijn adoptie-adres gaan. Zij merkte al meteen een gedragsverandering. Hij was erg gestresst, snel overprikkeld. Buiten lopen was hij niet gewend. Hij trok heel erg en reageerde op alles buiten. Hij was nog steeds ontzettend lief, hij kreeg pijnstillers en het ging beter met zijn staart. Een week na aankomst is hij geadopteerd en daar is het mis gegaan. De pijnmedicatie was gestopt en Tommy ging steeds vreemder gedrag vertonen. Hij viel uit, ook naar apparaten in huis en beet van zich af. Hij ging steeds lelijker doen, ook tegen de andere hond. In zo’n geval is een lichamelijke onderzoek altijd de eerste stap. Helaas troffen de adoptanten een botte dierenarts. Tommy beet daar ook van zich af en dierenarts trok meteen de conclusie: dit is een krankzinnige, agressieve hond en ik kan hem niet onderzoeken dus ik stel voor dat we hem NU laten inslapen. Gelukkig kwam ons dit ter ore en hebben we gezegd hier geen toestemming voor te geven. De dierenarts gaf geen pijnmedicatie, of een roesje zodat Tommy onderzocht kon worden. Ook had hij geen enkel belangstelling voor de voorgeschiedenis…we kregen 24 uur om een oplossing te vinden. En toen zijn verschillende vrijwilligers waaronder Hens en Caroline non-stop in de weer geweest om een oplossing te vinden. Die oplossing werd gevonden. Tommy kon worden opgenomen bij Dierenthuis, in Almere. Caroline bracht hem daarheen en na een aantal dagen kwam er veel duidelijkheid: Tommy had heel veel last van zijn staart, er was een ernstige bacteriële infectie en de staart moest opnieuw geopereerd worden (amputatie), verder gedroeg hij zich prima in de groep. Conclusie: Tommy (nu Toby) is niet gek maar hij had gewoon medische hulp en onderzoek nodig. Natuurlijk hebben wij daarna nog contact opgenomen met de dierenarts die weigerde Tommy te onderzoeken, pijnstilling te geven maar hem meteen wilde laten inslapen. De reactie was nietszeggend..Conclusie: volg je hart! Als een hond zo’n gedragsverandering laat zien is de kans heel groot dat er iets lichamelijks aan ten grondslag ligt. En vooral: word donateur van Dierenthuis (wij zijn dat al bijna 20 jaar!). We zijn Stichting Dierenthuis zo ontzettend dankbaar voor hun begrip en inzet voor Tommy en vele andere honden en katten!
Onderstaande foto’s geeft een beeld van gelukkige dieren bij Dierenthuis