Nieuwsbrief N° 106, november 2025
We gaan alweer richting het einde van het jaar, kortere dagen, vallende blaadjes en lekker bij de verwarming kruipen
- Zoals altijd beginnen we met de geadopteerde honden van de afgelopen 4 weken. Pau is een van de gelukkige. Pau zat al enige tijd in een opvanggezin en toen kwam het groen licht: deze geweldige galgo mag hier blijven!.Ook Charley vond zijn adoptiegezin na een verblijf in een opvanggezin. Charley was in Spanje vrij onopvallend en de kans is groot dat Charley lang zou moeten wachten op een eigen plek. Maar dankzij de inzet van het opvanggezin kan Charley nu dus echt aan een nieuw leven beginnen. En dan de grappige Lucas: wij ontmoetten hem tijdens ons werkbezoek aan Hada en zo konden wij mooie foto’s maken en een goed beeld krijgen van Lucas. En mede daardoor werd er snel een adoptiegezin gevonden. Ook voor Semmie vonden wij een nieuw adoptiegezin toen bleek dat zij niet langer bij haar eerste adoptie-gezin kon blijven. Semmie heeft inmiddels haar draai gevonden!
- Vrijdag 14 november werden er heel veel gedoneerde spullen afgeleverd bij de shelter van Puntanimals. Veel voer, riemen, speeltjes en lekkers. De shelter heeft altijd behoefte aan dit soort spullen.
- Een noodkreet van Puntanimals: de dierenartsrekeningen zijn enorm opgelopen. Net als in Nederland worden de dierenartstarieven ook in Spanje steeds hoger. De shelter Puntanimals heeft bij dierenartsen een soort doorlopende rekening en ze betalen maandelijks een bedrag, maar er komen ook maandelijks weer rekeningen bij. Afgelopen periode was de openstaande rekening opgelopen tot 10.000 euro en die moest echt zo spoedig mogelijk betaald worden. Daarop starten wij een nieuw donatieproject: Help Puntanimals de dierenartsrekening te betalen! Gelukkig zagen veel volgers op Facebook onze oproep en na een paar dagen hadden wij al ruim 1000 euro! Uiteraard hebben we dit bedrag direct overgemaakt en hebben wij als stichting de kosten van deze Mollie-betaling op ons genomen.
- Bijna tegelijkertijd met de noodkreet over de dierenartsrekening werd er in een zeer vervuild huis een angstige galgo aangetroffen. Ze zag er vreselijk slecht uit. Gelukkig konden twee vrijwilligers van Punta (Paxi en Isaac) deze arme hond meenemen. Inmiddels is gebleken dat de hond positief is op leishmania en scabiës heeft wat verklaard waarom haar vacht en huis er zo slecht uitzagen. Gelukkig was ze redelijk goed op gewicht dus nu kan ze behandeld worden en hopelijk knapt ze goed op.
- En zoals altijd zo’n mooie column waarin er ook wordt stilgestaan bij de kosten die een shelter moet maken
Column van Mieke
Solidariteit
‘Hoe was je leven voordat je bij ons kwam wonen?’
Alledrie zijn even stil. Kendall zucht diep, wil iets zeggen maar bedenkt zich.
Hij legt zijn hoofd op zijn voorpoten en kijkt naar Cubana.Cubana wil wel iets zeggen maar ze vindt het ook moeilijk.
Simon doet een stap naar voren: ‘Het begin van mijn leven was niet fijn. Maar gelukkig ben ik naar een shelter gebracht toen ik nog maar 4 maanden oud was. Daar heb ik jaren gewoond.
Toen ik bijna 5 jaar was ben ik geadopteerd. Ben ik bij jou komen wonen hè Kendall.
Jij was er toen nog niet Cubana. Jij kwam een paar maanden later.’Cubana knikt: ’Inderdaad. Ik heb wel mijn hele leven bij een jager gewoond. Hij heeft erg slecht, héél erg slecht voor me gezorgd. Ook ik ben uiteindelijk naar een shelter gebracht. Ik was er slecht aan toe. Ik moest met spoed naar de dokter die mij direct heeft geopereerd. Er zaten dode pups in mijn buik. O ik was zo ziek. Heel veel pijn had ik. En heel veel angst. O,o, wat was ik bang!
En jij Kendall, wat is jouw verhaal?’
“Ik was 2 jaar toen ik naar de shelter werd gebracht. Ik ben bij de jager erg gepest en gepakt door de andere honden. Ik wist niet hoe het moest: jagen op konijnen. Toen moest ik weg.
Gelukkig ben ik ook naar een shelter gebracht. Het duurde wel een poosje voordat ik minder bang was. Ik bleef liever op de achtergrond uit angst dat ik weer gepakt zou worden.’“In de shelter was ik veilig’ gaat Simon verder, ‘je krijgt er elke dag eten, je hok wordt ook elke dag schoon gemaakt. Er is altijd iemand met wie je kunt spelen.
Soms mag je mee wandelen, dat vond ik altijd geweldig.
Bijna alle mensen die je tegenkomt willen je aaien!
Ennn…. je hoeft nooit bang te zijn in het donker want je bent nooit alleen! Er is altijd iemand om tegenaan te kruipen!’‘Dat durfde ik echt niet, tegen iemand aan kruipen. Nu nog niet. Ik ben zo vaak gebeten, ik hou liever afstand. Net als Kendall ben ik lang angstig gebleven. Nu nog ben ik voor veel dingen op mijn hoede. Alhoewel ik heel goed het verschil voelde tussen de mensen van de shelter en mijn galgero. In de shelter was iedereen erg aardig, lief en geduldig. Ik hoefde ook niet meer aan een ketting te liggen! Niemand hoefde in de shelter aan een ketting te liggen!
Ik kreeg zelfs een rustig plekje wat ik erg fijn vond.’‘Heeft jouw galgero voor jouw eten betaald Cubana? En voor je operatie? En voor je inentingen?’
‘Nee! Op een dag heeft hij mij naar de shelter gebracht en nooit meer naar me omgekeken!’
‘Mijn baas heeft ook niets vergoed, niet voor mijn eten, niet voor mijn medicijnen, helemaal niets!’
Simon was verbaasd; ‘We hebben er niet eerder bij stil gestaan maar wie betaalt dan wél alle rekeningen voor eten, medicijnen en alle andere spullen?’Kendall had aandachtig het gesprek tussen Simon en Cubana gevolgd en zei: ‘Afgezien van het feit dat wij zonder pardon zijn afgedankt, zou het toch fatsoenlijk zijn dat aan de shelter enige vergoeding betaald zou worden. Maar ik vrees dat we dan als zwervers geëindigd zouden zijn.
Een galgero gaat echt niet betalen om zijn ‘afval’ kwijt te raken.En zo wordt de verantwoordelijkheid voor elke ‘afdanker’ stilzwijgend doorgeschoven naar de mensen van de shelter.’ Kendall zuchtte zwijgend.
‘Wij hebben eigenlijk heel veel geluk gehad dat we bij een shelter zijn afgegeven.’ reageerde Cubana. ‘toen ik in de shelter kwam, begon mijn leven pas!’
‘Maar nu weten we nog steeds niet waarmee onze shelter alle rekeningen betaalt.Kun jij dat niet opzoeken met de iPad, Simon?’ Cubana keek naar Simon.
Bij het woord iPad werd Simon bleek rondom zijn neus…..hij had slechts één keer op de iPad iets willen opzoeken en dat was slecht afgelopen. Hij had hevige kwestie gekregen met Paul….de iPad openen met zijn hoektandjes was een slecht idee gebleken.
Bibberend antwoordde Simon:’Nee, dank je Cubana, dank je beleefd!’
Kendall had een beter idee: ‘Cubana, jij staat vaak naast Paul als hij de krant leest op zijn (nieuwe) iPad. Kun jij hem vragen of hij het antwoord op onze vraag wil opzoeken?’ ‘Tuurlijk, doe ik!’Het antwoord was snel gevonden maar het was geen geruststellend antwoord, integendeel.
HELP PUNTANIMALS OM DE DIERENARTSREKENING TE BETALEN!
Oei, oei, er moeten nog heel veel dierenartsrekeningen betaald worden en het geld is op!
En wat blijkt? De shelter is afhankelijk van donaties!
‘Dus wat is de oplossing? Dat we allemaal een donatie sturen!’Cubana keek Simon en Kendall aan: ‘mee eens?’
‘Helemaal mee eens!’ zeiden de jongens tegelijk.‘Want Puntanimals moet open blijven’ zei Cubana, ‘waar moeten anders alle honden heen die afgedankt worden? Wie zorgt er dan voor ze?’
‘En wie troost ze als ze bang zijn? Wie gaat er mee naar de dokter als ze ziek zijn?’ vulde Simon aan. “Kortom, het is heel belangrijk dat we allemaal een bedragje overmaken, allemaal ons steentje bijdragen. Dat we solidair zijn en dat Puntanimals hun werk kunnen blijven doen’ vulde Kendall aan. ‘Soli watte?’ Simon keek Kendall met een schuin hoofd aan.
‘Ik bedoel solidair zijn, dat we bereid zijn de mensen van de shelter te steunen en te helpen vanuit een gevoel van saamhorigheid. Snap je Simon? Saamhorigheid is een belangrijk woord.’
‘Wat kun jij de dingen toch mooi uitleggen Kendall. Dank je wel!’ ‘You’re welcome Simon!’
‘Jongens, hoogste tijd voor een dutje!’ Cubana lag al op haar kussen, snel kropen de jongens naast haar.P.S. wilt u ook uw steentje bijdragen?
Dat kan via bankrekeningnummer
NL89 RBRB 0954 4694 te name van stichting Hobodogs o.v.v. Puntanimals
Mieke
