Nieuwsbrief N° 98, maart 2025

By Ilse van den Oetelaar, 15 maart 2025

Eindelijk mogen onze Spanjaarden weer wat zon ervaren: de lente is in aantocht!

• Allereerst kijken we weer terug naar de adopties van de afgelopen maand. Lieve Daiquiri verruilde haar opvanggezin voor een for-ever-home en daarmee is de kracht van opvanggezinnen weer eens aangetoond. Dat geldt ook voor Berta, het oudere hondje dat in de shelter zo ontzettend ongelukkig was  maar terecht kon in een opvanggezin. Ook zij is inmiddels bij haar adoptanten.  Ook Cherry had zoveel geleerd in haar opvanggezin dat ze helemaal klaar was voor adoptie en dus verhuisde ook zij. Heel blij zijn wij voor Famke die al heel haar leven in een betaalde opvang in Spanje zat, maar nu dan echt mag afreizen naar haar adoptant. Deze adoptant adopteerde jaren geleden de moeder van Famke. Deze moeder is inmiddels overleden en nu is Famke meer dan welkom. Ook goed nieuws voor Sombra, de jonge galgo-mix. Zij mag gaan wonen bij een andere Hobodog, Greta. En dan hele goede nieuws over Bretoni. Ook hij kwam in Nederland in opvang, maar helaas ging het daar helemaal fout omdat hij ondanks eerdere ervaringen een hekel aan katten bleek te hebben en helaas werd de kat van het opvanggezin hier de dupe van. Daarna kon hij gelukkig terecht in een ander opvanggezin (na wat nachtjes in de opvang van Rijpickerwaard vertoefd te hebben). Daar ging het heel goed met hem. We waren heel blij toen zich een adoptant meldde waar al een herdershond woonde. Zij maakte kennis met Bretoni en er was een klik. En dus mocht Bretoni mee naar huis.

;

• HOBODOGSWANDELING 2025

  Vergeet je niet op te geven!

  Over 8 weken is het zover! Dan komen Mari Carmen en Mayte van Puntanimals naar Nederland om de honden te ontmoeten die zij ooit gered hebben en die nu genieten van hun leventje in Nederland of België.
  Mari Carmen en Mayte zullen aanwezig zijn op onze jaarlijkse Hobodogs-wandeling.
  Dit jaar vindt de wandeling plaats op ZONDAG 11 MEI.
  Natuurlijk zijn vrijwilligers en andere geïnteresseerden, na aanmelding, ook van harte welkom. Het verzamelpunt is De Steengroeve in Chaam. Dit restaurant ligt naast een losloopgebied: De Chaamse bossen. We verzamelen hier om 10.30 uur, waarna we om 11.00 uur starten met de wandeling.
  Het gebied is niet omheind, dus maak zelf een afweging of je hond hier los kan of niet. In het bos is een uitgezette wandeling van ongeveer 5 km, je loopt hierbij ook langs een ven waar de honden kunnen zwemmen. Natuurlijk kun je zelf bepalen hoelang je meeloopt. Let op dat je goed schoeisel aandoet. Vorig jaar was het op sommige plekken erg drassig. Na de wandeling komen we terug bij De Steengroeve waar een apart, overdekt, terras voor ons klaarstaat. We kijken ernaar uit om hier iedereen even te spreken. Ook zullen we wat leuke spullen verkopen of verloten voor het goede doel. De lootjes zijn alleen met cash geld te koop. We zijn ons bewust dat het moederdag is. Dus neem gezellig moeder of familie mee!
  Voor deelname aan de wandeling bieden we twee opties:
  1. Deelname aan de wandeling met een lunch na afloop: soep, broodje gezond en een consumptie naar keuze voor 15 euro per persoon.
  2. Deelname aan de wandeling voor 5 euro per persoon , met een consumptie naar keuze.
  Aanmelding voor de wandeling kan als volgt: Stuur een mail naar bestuur@hobodogs.nl, vermeld hierin duidelijk: aantal personen, naam van de hond(en), wandeling met lunch (15 euro pp) en dieetwensen of wandeling zonder lunch (5 euro pp). Wij vragen u vervolgens het betreffende bedrag over te maken op NL89 RBRB 0954 4694 10 t.n.v Stichting Hobodogs ovv Hobodogswandeling en de naam van de hond(en).
  We hopen op een grote opkomst, stralend weer en een geweldig weerzien!
  (We zijn er ons van bewust dat deze locatie voor sommigen niet naast de deur is. Het is elk jaar weer een enorme puzzel: een datum waarop de organiserende vrijwilligers kunnen, een redelijk centrale plek voor Nederlanders en Belgen, een losloopgebied én horeca waar wij met veel mensen en alle honden welkom zijn en waar ze voor ons een lunch kunnen serveren.
  We zijn heel blij dat we ook dit jaar weer terecht kunnen bij de Steenhoeve.)
  We hopen op een grote opkomst, stralend weer en een geweldig weerzien!

• Goed nieuws voor Puntanimals! De gemeenteraad Van Punta Umbria heeft de licentie van de nieuwe shelter afgegeven. Het gemeentehuis van Punta Umbria heeft officieel de vergunning overhandigd aan Mari Carmen, voorzitter van Puntanimals, waarmee het administratieve proces van het nieuwe dierenasiel  wordt afgesloten.
  De nieuwe opvang heeft een oppervlakte van 4.000 vierkante meter en bevindt zich in het Norietagebied.
  Er is nu een goede plek  beschikbaar zodat huisdieren veilig kunnen rennen, ontstressen en genieten. Een waardige plek die alle wettelijke eisen respecteert, binnen een omheind gebied.
  Het beschikt ook over twee septische tanks en een drinkwatertank van 20000 liter, en uitrusting voor sanitaire voorzieningen en watervoorziening.  Zoveel jaren werk en inspanning begint zijn vruchten af te werpen!

• Nieuws vanaf het GalgoPodenco Platform. Goed nieuws komt er uit Wales. Daar worden de Greyhoundraces afgeschaft. In deze races gaat altijd veel geld om en dat gaat gepaard met veel dierenleed. Greyhounds worden op grote schaal gefokt en ze móeten presteren. Doorgaans leiden ze een vreselijk leven. En elke jaar worden er duizenden afgedankt ivm onderpresteren. Wales heeft met dit verbod een duidelijk statement gemaakt. Geweldig.
  Verder is het Platform actief geweest met het verzamelen van beeldmateriaal voor lobby in Europa en publicatie-doeleinden over het leed en de mishandeling van jachthonden. Deze zeer gruwelijke beelden zijn gebruikt op 10 maart in Brussel waar het ging over de nieuwe Europese wet over tracebility waarvan jachthonden uitgesloten zouden worden. Dat is belangrijk want in Spanje zijn jachthonden ook uitgesloten van de wettelijke regels rondom het houden en traceren van honden. Jachthonden worden daarbij nog steeds als “objecten” gezien, en dat geeft jagers de ruimte om honden aan hun lot over te laten.  Er wordt samengewerkt met NAC (No a la casa, Nee tegen de jacht)  en organisaties die NAC ondersteunen waaronder CAS international (Committee Anti- Stierenvechten, dat zich ook inzet voor het leed dat jachthonden treft). De gruwelijke beelden werden op 10 maart getoond aan de Europarlementariërs want zij moeten stemmen of honden wettelijke bescherming krijgen of toch buiten de wet gehouden worden. Hiermee lijkt er langzaamaan wat positieve ontwikkelingen zichtbaar te worden. Maar we zijn er nog lang niet. Daarom is het ook belangrijk om je stem laten horen tijdens de jaarlijkse protestmarsen rond 1 februari.

• En dan eindigen we natuurlijk weer met:

De column van Mieke

Met een puntje en een pluimpje

De lente is in aantocht en daarom schijnt de zon weer elke ochtend door de keukenramen.

De jongens eisen dan hun plekje in de zon op en wij moeten een stoel opschuiven aan de eettafel, kussens en plaids neerleggen en kreunend van welbehagen installeren ze zich voor de tuindeuren. Sinds kort, sinds gisteren om precies te zijn, durft Cubana zich voorzichtig naast de jongens te wurmen en dan … hè hè, sjonge jonge eindelijk zeg …we liggen!

Wij lezen de krant, nemen een slok thee, een hap brood met kaas en als laatste verdwijnt het gekookt eitje in onze mond. Op één hapje na, dat is voor de jongens en Cubana.
Goh, zeggen we dan, gezellig hè! 
Muziekje aan, zonnetje schijnt, vandaag is geluk heel gewoon!

Nu we allemaal zo dichtbij elkaar zitten, kan ik verstaan waar het gesprek tussen Simon en Cubana over gaat. Afluisteren is niet netjes maar wel leuk … dus ssstt, luister even mee …
“Cuby” zegt Simon, ‘Cuby waarom doe je zo paniekerig als je een plas moet doen? Ik zie je een aanloopje nemen, steeds harder gaan rennen, nog harder gaan rennen, dan minder je vaart en als een snelwandelaar ledig je je blaas. Dat kan toch veel relaxter!”
Cubana kijkt Simon met verschrikt aan. Er zijn zoveel dingen waar ze erg angstig van wordt, zoveel dingen die ze nog moet leren. Ze had niet gedacht dat het zou opvallen dat ze plassen en p..pen heel erg eng vindt. En ja, het klopt, ze staat nooit stil als ze haar blaas of darmen ontlast. Expres niet. Want als ze stil staat kan ze makkelijker gepakt worden. Altijd voorbereid zijn op onheil, altijd klaar zijn om direct te vluchten. Dat heeft ze geleerd heel lang geleden. 
En met die instelling heeft ze tot nu toe alle narigheid en pijn kunnen overleven. 
“Valt het erg op Simon? Ik bedoel, is het raar dat ik blijf door rennen?” vraagt ze verlegen aan Simon. “Nou nee, raar is het niet maar je maakt wel een gestreste indruk als je al rennend probeert te plassen. Maar als je rennend probeert te …eh…hoe zal ik het netjes zeggen … als je rennend probeert te … eh .. ontlasten, ja, dat woord zocht ik, als je dat dus doet dan zie je er wel een beetje mallotig uit. Maar het kan veel makkelijker en relaxter, ik wil het je best leren.” 
Met een scheef hoofdje keek Simon Cubana aan: ‘Zal ik je uitleggen hoe je ontspannen kunt ontlasten?” “O graag Simon!” Cubana slaakte een zucht van opluchting. En van blijdschap. Wat een fijne vriend was Simon toch. 

Kendall had tijdens het gesprek net gedaan alsof hij sliep. Maar hij had elk woord gehoord en mompelde stilletjes in zichzelf: “o nee hè, is hij nu ook al bevoegd kak-instructeur? Om je suf te lachen, hij kan ook álles, althans dat denkt hij zelf!”
Simon ging voortvarend aan de slag en diezelfde middag al nam hij met Cubana de handleiding door van de basis beginselen behorend bij ontspannen ontlasten.
Cubana, die haar hele leven gewend was om snel en haastig te plassen en te ontlasten, moest erg wennen aan de nieuwe werkwijze die volgens Simon ook meer ‘lady-like’ was.
‘We beginnen met het plas protocol. Cuby, let op, zodra je voelt dat je moet, snuffel je om je heen totdat je een fris ruikend plekje hebt gevonden. Dan, op het moment dat de nood het hoogst is, ga je stil staan, je zakt door je hurken, adem in, ontspan, adem uit en laat los! Het gaat vanzelf. Tis effe opletten en nadenken maar je zult merken dat je al snel niet anders meer wilt. We gaan even droog oefenenen. Probeer het eens. Toe maar, flink snuffelen totdat je een schoon plekje vindt. Goed zo! Nu stil staan en …. wat moet je nu doen? Je weet het, zeg het maar …”
Cubana aarzelde heel even, toen zei ze trots: “Nu moet ik door mijn hurken zakken, ja toch?”
“Je bent echt super slim! Inderdaad, door je hurken zakken. En dan? Ont … zeg het, je weet het …ont …” Simon keek Cubana bemoedigend aan. “Ontspannen, dan moet ik ontspannen”
En terwijl ze dat zei zag Simon aan de achterkant een stroompje in het gras wegvloeien.

“Oooo Cubana, kijk nou, het is je gelukt! Wow! Ik zie een hele mooie gele plas! Geweldig, gefeliciteerd! Nu de afwerking nog en dat is dat je even ter controle ruikt of je geen verdachte geur ontdekt.” Cubana deed wat Simon vroeg en toen zei ze verbaasd: “Is dit alles?”
“Ja! Tenminste wat betreft de plas. Nu dat andere nog, het ont … eh … ontlasten, het produceren van een fraai uitwerpseltje.”
Vooraf gaand aan het praktische gedeelte nam Simon eerst met Cubana het theorie gedeelte door.
Terwijl ze lagen uit te buiken van het ontbijt bij het keukenraam in het zonnetje, begon Simon aan de uitleg. “Het begin is hetzelfde als bij het plasritueel. Dus je begint met een schoon plekje te zoeken. Vervolgens blijf je stil staan. Vooral belangrijk is om stil te blijven staan tijdens het ontlasten omdat anders het resultaat van het ontlasten, hoe zal ik het zeggen, eh ..wat je produceert wordt dan rommelig. Beschadigd, stuk, brokkelig, zoiets. Absoluut niet een ambachtelijk uitwerpseltje. Een amateuristische stinkende klodder. Broddelwerk. Begrijp je? 
Dus echt goed stil blijven staan. Dan door je hurken zakken en nog steeds stil blijven zitten, ontspannen, blijven ontspannen totdat er een soort roset onder je staart verschijnt en pas dan …. ontlast! Duidelijk?”
Simon keek Cubana vragend aan en zag aan haar gezicht dat ze alle voorschriften behoorlijk ingewikkeld vond. “Ik weet niet of ik dit allemaal kan onthouden” zei ze verlegen.

“Geeft niet, we gaan gewoon beginnen en ik geef aan wat je moet doen.
Als ik zeg RUIK ga je ruiken, ZIT ga je zitten, ONTSPAN en dan volgt ontlasten vanzelf.”
Cubana had haar twijfels maar ze wilde het wel gaan proberen.
De eerste keer schrok ze zo erg dat ze omviel toen Simon keihard ZIT riep.
“Sorry, ik zal iets zachter roepen.” Bij de tweede poging ging het perfect tot het laatste deel: het ontlasten. Cubana kon haar evenwicht niet langer houden vanwege haar trillende achterbeentjes.
Als ze te lang op haar hurken zit, gaan haar achterbeentjes trillen.
“Dan korten we het laatste deel wat in, dan wordt het ONTSPAN + ONTLAST. Oké? Niet zenuwachtig worden, ik help je.” Cubana knikte. 

Derde poging … ruiken, zitten, Simon hield zijn adem in, tot nu toe ging alles goed.
Bijna fluisterend gaf hij het laatste teken, Cubana zat nog steeds op haar hurken.
Hij vond dat ze wel een beetje benauwd keek en om haar gerust te stellen kwispelde hij heel voorzichtig om haar te laten weten dat ze het geweldig deed.

Toen zag hij dat Cubana opstond, zich omdraaide en aan een hoopje rook wat in het gras lag.
Hij liep naar haar toe, keek naar wat Cubana geproduceerd had en toen begon hij héél hard te kwispelen! Het was Cubana gelukt; in het gras lag een prachtig uitwerpseltje. Simon feliciteerde haar uitbundig en verlegen maar heel blij durfde Cubana ook te kwispelen. 

Bij thuiskomst feliciteerde Kendall Cubana ook: “Nu ben je een professionele kakmadam” grapte hij. “Wat je al niet van Simon kunt leren, het is verbazingwekkend!” 
“Ik ben nog niet klaar hoor, we gaan door met deel 3. En deel 3 is het creatieve deel van de cursus!” Simon keek heel serieus en ging verder: “bij het creatieve draait alles om heel stil zitten.
Want in deel 3 gaan we leren om het uitwerpseltje af te werken met een puntje en een pluimpje.
Er is keuze uit 2 opties, te weten model kroket of model tulband.” 
“Hoezo een pluimpje? Bedoel je een rookpluimpje?” wilde Kendall weten.
“Precies”, zei Simon, “een rookpluimpje als teken van versheid. En een mooi pluimpje produceren vereist uiterste concentratie!”

Cubana maar ook Kendall waren er erg van onder de indruk, ze wisten even niets te zeggen.
Die Simon was echt een deskundige! Kendall overwoog om ook deel 3 te gaan volgen.
Dan zouden ze over een poosje alledrie met een puntje en een pluimpje een creatief kakje kunnen produceren. Toen was het tijd voor een tukkie. 

Mieke